ἀδικίω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.di.kí.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.diˈki.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ðiˈci.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ðiˈci.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ðiˈci.o/

Verb

ἀδικίω • (adikíō)

Doric form of ἀδικέω (adikéō)

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀδικίω	ἀδικίεις	ἀδικίει	ἀδικίετον	ἀδικίετον	ἀδικίομεν	ἀδικίετε	ἀδικίουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀδικίω	ἀδικίῃς	ἀδικίῃ	ἀδικίητον	ἀδικίητον	ἀδικίωμεν	ἀδικίητε	ἀδικίωσῐ(ν)
	optative	ἀδικίοιμῐ	ἀδικίοις	ἀδικίοι	ἀδικίοιτον	ἀδικιοίτην	ἀδικίοιμεν	ἀδικίοιτε	ἀδικίοιεν
	imperative		ἀδίκιε	ἀδικιέτω	ἀδικίετον	ἀδικιέτων		ἀδικίετε	ἀδικιόντων
middle/ passive	indicative	ἀδικίομαι	ἀδικίεαι	ἀδικίεται	ἀδικίεσθον	ἀδικίεσθον	ἀδικιόμεθᾰ	ἀδικίεσθε	ἀδικίονται
	subjunctive	ἀδικίωμαι	ἀδικίηαι	ἀδικίηται	ἀδικίησθον	ἀδικίησθον	ἀδικιώμεθᾰ	ἀδικίησθε	ἀδικίωνται
	optative	ἀδικιοίμην	ἀδικίοιο	ἀδικίοιτο	ἀδικίοισθον	ἀδικιοίσθην	ἀδικιοίμεθᾰ	ἀδικίοισθε	ἀδικίοιντο
	imperative		ἀδικίεο	ἀδικιέσθω	ἀδικίεσθον	ἀδικιέσθων		ἀδικίεσθε	ἀδικιέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀδικίειν				ἀδικίεσθαι
participle	m	ἀδικίων				ἀδικιόμενος
	f	ἀδικίουσᾰ				ἀδικιομένη
	n	ἀδικῖον				ἀδικιόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“ἀδικέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press