ἀγορανομέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀγορᾱνόμος (agorānómos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡo.raː.nó.mé.ɔː/ → /a.ɣo.raˈnoˈme.o/ → /a.ɣo.raˈnoˈme.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡo.raː.nó.mé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡo.raˈnoˈme.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣo.raˈnoˈme.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣo.raˈnoˈme.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣo.raˈnoˈme.o/

Verb

ἀγορᾱνόμέω • (agorānóméō)

1. (historical) to be an agoranomos (market clerk, public notary)
   • Alabanda 8:

     Μοσχίων Μοσχίωνος ἀγορανομήσας Ἑρμεῖ Ἀγοραίωι.

     Moskhíōn Moskhíōnos agoranomḗsas Hermeî Agoraíōi.

     (please add an English translation of this quotation)

   • Inscriptiones Graecae 12.4.2.830:

     ἐλαιωνή[σα]ντά τε [καὶ]
     ταμιεύσ[αν]τά τε τ[ῶν τῆς]
     πόλεως [χ]ρ̣ημάτ[ων, καὶ]
     ἀγορανο[μ]ήσαν[τά τε καὶ]
     φυλαρχή[σ]αντά [τε φιλο]
     τείμως φυλῆς Π̣αμ̣[φύλε]
     ων,

     elaiōnḗ[sa]ntá te [kaì]
     tamieús[an]tá te t[ôn tês]
     póleōs [kh]ṛēmát[ōn, kaì]
     agorano[m]ḗsan[tá te kaì]
     phularkhḗ[s]antá [te philo]
     teímōs phulês P̣aṃ[phúle]
     ōn,

     (please add an English translation of this quotation)

2. (Thessalian) to preside over the assembly
   • Inscriptiones Graecae IX.2.517:

     ἔτους βʹ Ὑπερβερεταίου καʹ.     ψαφιξαμένας τᾶς πόλιος ψάφισμα τὸ ὑπογεγραμμένον· Πανάμμοι τᾶ ἕκτα ἐπ’ ἰκάδι συνκλεῖτος γενομένας, ἀγορανομέντουν τοῦν ταγοῦν πάντουν Φιλίπποι τοῖ βασιλεῖος γράμματα πέμψαντος πὸτ τὸς ταγὸς καὶ τὰν πόλιν διέκι Πετραῖος καὶ Ἀνάγκιππος καὶ Ἀριστόνοος, οὑς ἀτ τᾶς πρεισβείας ἐγένονθο, ἐνεφανίσσοεν αὐτοῦ

     étous b’ Huperberetaíou ka’.     psaphixaménas tâs pólios psáphisma tò hupogegramménon; Panámmoi tâ hékta ep’ ikádi sunkleîtos genoménas, agoranoméntoun toûn tagoûn pántoun Philíppoi toî basileîos grámmata pémpsantos pòt tòs tagòs kaì tàn pólin diéki Petraîos kaì Anánkippos kaì Aristónoos, hous at tâs preisbeías egénontho, enephaníssoen autoû

     (please add an English translation of this quotation)

3. (Ancient Rome) to be an aedile
   • 95 CE – 165 CE, Appian, The Civil Wars 2.1:

     διετάσσετο· ὁ δὲ Καῖσαρ ἦν ἔτι νέος, δεινὸς εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι, τολμῆσαί τε ἐς πάντα καὶ ἐλπίσαι περὶ ἁπάντων, ἐς δὲ δὴ φιλοτιμίαν ἀφειδὴς ὑπὲρ δύναμιν, ὡς ἀγορανομῶν ἔτι καὶ στρατηγῶν εἶναι κατάχρεως καὶ τῷ πλήθει δαιμονίως ὑπεραρέσκειν, τῶν δήμων αἰεὶ τοὺς δαψιλεῖς ἐπαινούντων.

     dietásseto; ho dè Kaîsar ên éti néos, deinòs eipeîn te kaì prâxai, tolmêsaí te es pánta kaì elpísai perì hapántōn, es dè dḕ philotimían apheidḕs hupèr dúnamin, hōs agoranomôn éti kaì stratēgôn eînai katákhreōs kaì tôi plḗthei daimoníōs huperaréskein, tôn dḗmōn aieì toùs dapsileîs epainoúntōn.

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: ἀγορᾱνομέω, ἀγορᾱνομέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγορᾱνομέω	ἀγορᾱνομέεις	ἀγορᾱνομέει	ἀγορᾱνομέετον	ἀγορᾱνομέετον	ἀγορᾱνομέομεν	ἀγορᾱνομέετε	ἀγορᾱνομέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγορᾱνομέω	ἀγορᾱνομέῃς	ἀγορᾱνομέῃ	ἀγορᾱνομέητον	ἀγορᾱνομέητον	ἀγορᾱνομέωμεν	ἀγορᾱνομέητε	ἀγορᾱνομέωσῐ(ν)
	optative	ἀγορᾱνομέοιμῐ	ἀγορᾱνομέοις	ἀγορᾱνομέοι	ἀγορᾱνομέοιτον	ἀγορᾱνομεοίτην	ἀγορᾱνομέοιμεν	ἀγορᾱνομέοιτε	ἀγορᾱνομέοιεν
	imperative		ἀγορᾱνόμεε	ἀγορᾱνομεέτω	ἀγορᾱνομέετον	ἀγορᾱνομεέτων		ἀγορᾱνομέετε	ἀγορᾱνομεόντων
middle/ passive	indicative	ἀγορᾱνομέομαι	ἀγορᾱνομέῃ, ἀγορᾱνομέει	ἀγορᾱνομέεται	ἀγορᾱνομέεσθον	ἀγορᾱνομέεσθον	ἀγορᾱνομεόμεθᾰ	ἀγορᾱνομέεσθε	ἀγορᾱνομέονται
	subjunctive	ἀγορᾱνομέωμαι	ἀγορᾱνομέῃ	ἀγορᾱνομέηται	ἀγορᾱνομέησθον	ἀγορᾱνομέησθον	ἀγορᾱνομεώμεθᾰ	ἀγορᾱνομέησθε	ἀγορᾱνομέωνται
	optative	ἀγορᾱνομεοίμην	ἀγορᾱνομέοιο	ἀγορᾱνομέοιτο	ἀγορᾱνομέοισθον	ἀγορᾱνομεοίσθην	ἀγορᾱνομεοίμεθᾰ	ἀγορᾱνομέοισθε	ἀγορᾱνομέοιντο
	imperative		ἀγορᾱνομέου	ἀγορᾱνομεέσθω	ἀγορᾱνομέεσθον	ἀγορᾱνομεέσθων		ἀγορᾱνομέεσθε	ἀγορᾱνομεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγορᾱνομέειν				ἀγορᾱνομέεσθαι
participle	m	ἀγορᾱνομέων				ἀγορᾱνομεόμενος
	f	ἀγορᾱνομέουσᾰ				ἀγορᾱνομεομένη
	n	ἀγορᾱνομέον				ἀγορᾱνομεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀγορᾱνομῶ, ἀγορᾱνομοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγορᾱνομῶ	ἀγορᾱνομεῖς	ἀγορᾱνομεῖ	ἀγορᾱνομεῖτον	ἀγορᾱνομεῖτον	ἀγορᾱνομοῦμεν	ἀγορᾱνομεῖτε	ἀγορᾱνομοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγορᾱνομῶ	ἀγορᾱνομῇς	ἀγορᾱνομῇ	ἀγορᾱνομῆτον	ἀγορᾱνομῆτον	ἀγορᾱνομῶμεν	ἀγορᾱνομῆτε	ἀγορᾱνομῶσῐ(ν)
	optative	ἀγορᾱνομοίην, ἀγορᾱνομοῖμῐ	ἀγορᾱνομοίης, ἀγορᾱνομοῖς	ἀγορᾱνομοίη, ἀγορᾱνομοῖ	ἀγορᾱνομοῖτον, ἀγορᾱνομοίητον	ἀγορᾱνομοίτην, ἀγορᾱνομοιήτην	ἀγορᾱνομοῖμεν, ἀγορᾱνομοίημεν	ἀγορᾱνομοῖτε, ἀγορᾱνομοίητε	ἀγορᾱνομοῖεν, ἀγορᾱνομοίησᾰν
	imperative		ἀγορᾱνόμει	ἀγορᾱνομείτω	ἀγορᾱνομεῖτον	ἀγορᾱνομείτων		ἀγορᾱνομεῖτε	ἀγορᾱνομούντων
middle/ passive	indicative	ἀγορᾱνομοῦμαι	ἀγορᾱνομεῖ, ἀγορᾱνομῇ	ἀγορᾱνομεῖται	ἀγορᾱνομεῖσθον	ἀγορᾱνομεῖσθον	ἀγορᾱνομούμεθᾰ	ἀγορᾱνομεῖσθε	ἀγορᾱνομοῦνται
	subjunctive	ἀγορᾱνομῶμαι	ἀγορᾱνομῇ	ἀγορᾱνομῆται	ἀγορᾱνομῆσθον	ἀγορᾱνομῆσθον	ἀγορᾱνομώμεθᾰ	ἀγορᾱνομῆσθε	ἀγορᾱνομῶνται
	optative	ἀγορᾱνομοίμην	ἀγορᾱνομοῖο	ἀγορᾱνομοῖτο	ἀγορᾱνομοῖσθον	ἀγορᾱνομοίσθην	ἀγορᾱνομοίμεθᾰ	ἀγορᾱνομοῖσθε	ἀγορᾱνομοῖντο
	imperative		ἀγορᾱνομοῦ	ἀγορᾱνομείσθω	ἀγορᾱνομεῖσθον	ἀγορᾱνομείσθων		ἀγορᾱνομεῖσθε	ἀγορᾱνομείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγορᾱνομεῖν				ἀγορᾱνομεῖσθαι
participle	m	ἀγορᾱνομῶν				ἀγορᾱνομούμενος
	f	ἀγορᾱνομοῦσᾰ				ἀγορᾱνομουμένη
	n	ἀγορᾱνομοῦν				ἀγορᾱνομούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀγορᾱνόμεον, ἀγορᾱνομεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγορᾱνόμεον	ἀγορᾱνόμεες	ἀγορᾱνόμεε(ν)	ἀγορᾱνομέετον	ἀγορᾱνομεέτην	ἀγορᾱνομέομεν	ἀγορᾱνομέετε	ἀγορᾱνόμεον
middle/ passive	indicative	ἀγορᾱνομεόμην	ἀγορᾱνομέου	ἀγορᾱνομέετο	ἀγορᾱνομέεσθον	ἀγορᾱνομεέσθην	ἀγορᾱνομεόμεθᾰ	ἀγορᾱνομέεσθε	ἀγορᾱνομέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀγορᾱνόμουν, ἀγορᾱνομούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγορᾱνόμουν	ἀγορᾱνόμεις	ἀγορᾱνόμει	ἀγορᾱνομεῖτον	ἀγορᾱνομείτην	ἀγορᾱνομοῦμεν	ἀγορᾱνομεῖτε	ἀγορᾱνόμουν
middle/ passive	indicative	ἀγορᾱνομούμην	ἀγορᾱνομοῦ	ἀγορᾱνομεῖτο	ἀγορᾱνομεῖσθον	ἀγορᾱνομείσθην	ἀγορᾱνομούμεθᾰ	ἀγορᾱνομεῖσθε	ἀγορᾱνομοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγορᾱνομήσω, ἀγορᾱνομήσομαι, ἀγορᾱνομηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγορᾱνομήσω	ἀγορᾱνομήσεις	ἀγορᾱνομήσει	ἀγορᾱνομήσετον	ἀγορᾱνομήσετον	ἀγορᾱνομήσομεν	ἀγορᾱνομήσετε	ἀγορᾱνομήσουσῐ(ν)
	optative	ἀγορᾱνομήσοιμῐ	ἀγορᾱνομήσοις	ἀγορᾱνομήσοι	ἀγορᾱνομήσοιτον	ἀγορᾱνομησοίτην	ἀγορᾱνομήσοιμεν	ἀγορᾱνομήσοιτε	ἀγορᾱνομήσοιεν
middle	indicative	ἀγορᾱνομήσομαι	ἀγορᾱνομήσῃ, ἀγορᾱνομήσει	ἀγορᾱνομήσεται	ἀγορᾱνομήσεσθον	ἀγορᾱνομήσεσθον	ἀγορᾱνομησόμεθᾰ	ἀγορᾱνομήσεσθε	ἀγορᾱνομήσονται
	optative	ἀγορᾱνομησοίμην	ἀγορᾱνομήσοιο	ἀγορᾱνομήσοιτο	ἀγορᾱνομήσοισθον	ἀγορᾱνομησοίσθην	ἀγορᾱνομησοίμεθᾰ	ἀγορᾱνομήσοισθε	ἀγορᾱνομήσοιντο
passive	indicative	ἀγορᾱνομηθήσομαι	ἀγορᾱνομηθήσῃ	ἀγορᾱνομηθήσεται	ἀγορᾱνομηθήσεσθον	ἀγορᾱνομηθήσεσθον	ἀγορᾱνομηθησόμεθᾰ	ἀγορᾱνομηθήσεσθε	ἀγορᾱνομηθήσονται
	optative	ἀγορᾱνομηθησοίμην	ἀγορᾱνομηθήσοιο	ἀγορᾱνομηθήσοιτο	ἀγορᾱνομηθήσοισθον	ἀγορᾱνομηθησοίσθην	ἀγορᾱνομηθησοίμεθᾰ	ἀγορᾱνομηθήσοισθε	ἀγορᾱνομηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγορᾱνομήσειν			ἀγορᾱνομήσεσθαι		ἀγορᾱνομηθήσεσθαι
participle	m	ἀγορᾱνομήσων			ἀγορᾱνομησόμενος		ἀγορᾱνομηθησόμενος
	f	ἀγορᾱνομήσουσᾰ			ἀγορᾱνομησομένη		ἀγορᾱνομηθησομένη
	n	ἀγορᾱνομῆσον			ἀγορᾱνομησόμενον		ἀγορᾱνομηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀγορᾱνόμησᾰ, ἀγορᾱνομησᾰ́μην, ἀγορᾱνομήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγορᾱνόμησᾰ	ἀγορᾱνόμησᾰς	ἀγορᾱνόμησε(ν)	ἀγορᾱνομήσᾰτον	ἀγορᾱνομησᾰ́την	ἀγορᾱνομήσᾰμεν	ἀγορᾱνομήσᾰτε	ἀγορᾱνόμησᾰν
	subjunctive	ἀγορᾱνομήσω	ἀγορᾱνομήσῃς	ἀγορᾱνομήσῃ	ἀγορᾱνομήσητον	ἀγορᾱνομήσητον	ἀγορᾱνομήσωμεν	ἀγορᾱνομήσητε	ἀγορᾱνομήσωσῐ(ν)
	optative	ἀγορᾱνομήσαιμῐ	ἀγορᾱνομήσειᾰς, ἀγορᾱνομήσαις	ἀγορᾱνομήσειε(ν), ἀγορᾱνομήσαι	ἀγορᾱνομήσαιτον	ἀγορᾱνομησαίτην	ἀγορᾱνομήσαιμεν	ἀγορᾱνομήσαιτε	ἀγορᾱνομήσειᾰν, ἀγορᾱνομήσαιεν
	imperative		ἀγορᾱνόμησον	ἀγορᾱνομησᾰ́τω	ἀγορᾱνομήσᾰτον	ἀγορᾱνομησᾰ́των		ἀγορᾱνομήσᾰτε	ἀγορᾱνομησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀγορᾱνομησᾰ́μην	ἀγορᾱνομήσω	ἀγορᾱνομήσᾰτο	ἀγορᾱνομήσᾰσθον	ἀγορᾱνομησᾰ́σθην	ἀγορᾱνομησᾰ́μεθᾰ	ἀγορᾱνομήσᾰσθε	ἀγορᾱνομήσᾰντο
	subjunctive	ἀγορᾱνομήσωμαι	ἀγορᾱνομήσῃ	ἀγορᾱνομήσηται	ἀγορᾱνομήσησθον	ἀγορᾱνομήσησθον	ἀγορᾱνομησώμεθᾰ	ἀγορᾱνομήσησθε	ἀγορᾱνομήσωνται
	optative	ἀγορᾱνομησαίμην	ἀγορᾱνομήσαιο	ἀγορᾱνομήσαιτο	ἀγορᾱνομήσαισθον	ἀγορᾱνομησαίσθην	ἀγορᾱνομησαίμεθᾰ	ἀγορᾱνομήσαισθε	ἀγορᾱνομήσαιντο
	imperative		ἀγορᾱνόμησαι	ἀγορᾱνομησᾰ́σθω	ἀγορᾱνομήσᾰσθον	ἀγορᾱνομησᾰ́σθων		ἀγορᾱνομήσᾰσθε	ἀγορᾱνομησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀγορᾱνομήθην	ἀγορᾱνομήθης	ἀγορᾱνομήθη	ἀγορᾱνομήθητον	ἀγορᾱνομηθήτην	ἀγορᾱνομήθημεν	ἀγορᾱνομήθητε	ἀγορᾱνομήθησᾰν
	subjunctive	ἀγορᾱνομηθῶ	ἀγορᾱνομηθῇς	ἀγορᾱνομηθῇ	ἀγορᾱνομηθῆτον	ἀγορᾱνομηθῆτον	ἀγορᾱνομηθῶμεν	ἀγορᾱνομηθῆτε	ἀγορᾱνομηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγορᾱνομηθείην	ἀγορᾱνομηθείης	ἀγορᾱνομηθείη	ἀγορᾱνομηθεῖτον, ἀγορᾱνομηθείητον	ἀγορᾱνομηθείτην, ἀγορᾱνομηθειήτην	ἀγορᾱνομηθεῖμεν, ἀγορᾱνομηθείημεν	ἀγορᾱνομηθεῖτε, ἀγορᾱνομηθείητε	ἀγορᾱνομηθεῖεν, ἀγορᾱνομηθείησᾰν
	imperative		ἀγορᾱνομήθητῐ	ἀγορᾱνομηθήτω	ἀγορᾱνομήθητον	ἀγορᾱνομηθήτων		ἀγορᾱνομήθητε	ἀγορᾱνομηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγορᾱνομῆσαι			ἀγορᾱνομήσᾰσθαι		ἀγορᾱνομηθῆναι
participle	m	ἀγορᾱνομήσᾱς			ἀγορᾱνομησᾰ́μενος		ἀγορᾱνομηθείς
	f	ἀγορᾱνομήσᾱσᾰ			ἀγορᾱνομησᾰμένη		ἀγορᾱνομηθεῖσᾰ
	n	ἀγορᾱνομῆσᾰν			ἀγορᾱνομησᾰ́μενον		ἀγορᾱνομηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀγορᾱνόμηκᾰ, ἀγορᾱνόμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγορᾱνόμηκᾰ	ἀγορᾱνόμηκᾰς	ἀγορᾱνόμηκε(ν)	ἀγορᾱνομήκᾰτον	ἀγορᾱνομήκᾰτον	ἀγορᾱνομήκᾰμεν	ἀγορᾱνομήκᾰτε	ἀγορᾱνομήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγορᾱνομήκω	ἀγορᾱνομήκῃς	ἀγορᾱνομήκῃ	ἀγορᾱνομήκητον	ἀγορᾱνομήκητον	ἀγορᾱνομήκωμεν	ἀγορᾱνομήκητε	ἀγορᾱνομήκωσῐ(ν)
	optative	ἀγορᾱνομήκοιμῐ, ἀγορᾱνομηκοίην	ἀγορᾱνομήκοις, ἀγορᾱνομηκοίης	ἀγορᾱνομήκοι, ἀγορᾱνομηκοίη	ἀγορᾱνομήκοιτον	ἀγορᾱνομηκοίτην	ἀγορᾱνομήκοιμεν	ἀγορᾱνομήκοιτε	ἀγορᾱνομήκοιεν
	imperative		ἀγορᾱνόμηκε	ἀγορᾱνομηκέτω	ἀγορᾱνομήκετον	ἀγορᾱνομηκέτων		ἀγορᾱνομήκετε	ἀγορᾱνομηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀγορᾱνόμημαι	ἀγορᾱνόμησαι	ἀγορᾱνόμηται	ἀγορᾱνόμησθον	ἀγορᾱνόμησθον	ἀγορᾱνομήμεθᾰ	ἀγορᾱνόμησθε	ἀγορᾱνόμηνται
	subjunctive	ἀγορᾱνομημένος ὦ	ἀγορᾱνομημένος ᾖς	ἀγορᾱνομημένος ᾖ	ἀγορᾱνομημένω ἦτον	ἀγορᾱνομημένω ἦτον	ἀγορᾱνομημένοι ὦμεν	ἀγορᾱνομημένοι ἦτε	ἀγορᾱνομημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀγορᾱνομημένος εἴην	ἀγορᾱνομημένος εἴης	ἀγορᾱνομημένος εἴη	ἀγορᾱνομημένω εἴητον/εἶτον	ἀγορᾱνομημένω εἰήτην/εἴτην	ἀγορᾱνομημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀγορᾱνομημένοι εἴητε/εἶτε	ἀγορᾱνομημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀγορᾱνόμησο	ἀγορᾱνομήσθω	ἀγορᾱνόμησθον	ἀγορᾱνομήσθων		ἀγορᾱνόμησθε	ἀγορᾱνομήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγορᾱνομηκέναι				ἀγορᾱνομῆσθαι
participle	m	ἀγορᾱνομηκώς				ἀγορᾱνομημένος
	f	ἀγορᾱνομηκυῖᾰ				ἀγορᾱνομημένη
	n	ἀγορᾱνομηκός				ἀγορᾱνομημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀγορᾱνομήκειν, ἀγορᾱνομήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγορᾱνομήκειν, ἀγορᾱνομήκη	ἀγορᾱνομήκεις, ἀγορᾱνομήκης	ἀγορᾱνομήκει(ν)	ἀγορᾱνομήκετον	ἀγορᾱνομηκέτην	ἀγορᾱνομήκεμεν	ἀγορᾱνομήκετε	ἀγορᾱνομήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀγορᾱνομήμην	ἀγορᾱνόμησο	ἀγορᾱνόμητο	ἀγορᾱνόμησθον	ἀγορᾱνομήσθην	ἀγορᾱνομήμεθᾰ	ἀγορᾱνόμησθε	ἀγορᾱνόμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἀγορανομεῖον (agoranomeîon)
• ἀγορανομεύω (agoranomeúō)
• ἀγορανομία (agoranomía)
• ἀγορανομικός (agoranomikós)
• ἀγορανόμιον (agoranómion)
• ἀγορανόμιος (agoranómios)

References

• “ἀγορανομέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀγορανομέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀγορανομέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• ἀγορανομέω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• Carl Darling Buck (1910) Introduction to the Study of the Greek Dialects; Grammar, Selected Inscriptions, Glossary‎^[1] (quotation in English; overall work in English), Ginn and Company, page 229