หมาหัวเน่า

Thai

Etymology

From หมา (mǎa, “dog”) +‎ หัว (hǔua, “head”) +‎ เน่า (nâo, “putrid”); referring to a dog with putrid wounds on its head.

Pronunciation

Orthographic		หมาหัวเน่า h m ā h ạ w e n ˋ ā
Phonemic		หฺมา-หัว-เน่า h ̥ m ā – h ạ w – e n ˋ ā
Romanization	Paiboon	mǎa-hǔua-nâo
	Royal Institute	ma-hua-nao
(standard) IPA(key)		/maː˩˩˦.hua̯˩˩˦.naw˥˩/(R)

Noun

หมาหัวเน่า • (mǎa-hǔua-nâo)

1. (idiomatic, derogatory, offensive) person generally despised or avoided: outcast, pariah, leper, etc.