ริบ

See also: รบ and รับ

Thai

Etymology

From Old Khmer rip (“to take possession of; to seize; to plunder; etc.”).

Cognate with Isan ฮิบ, Lao ຮິບ (hip), Northern Thai ᩁᩥ᩠ᨷ, Lü ᦣᦲᧇ (hiib), Modern Khmer រិប (rɨp), រឹប (rɨp).

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		ริบ r i ɓ
Romanization	Paiboon	ríp
	Royal Institute	rip
(standard) IPA(key)		/rip̚˦˥/(R)

Noun

ริบ • (ríp)

1. (law) confiscation.

Verb

ริบ • (ríp) (abstract noun การริบ)

1. (law) to confiscate.
   • 1996, จักรฤทธิ์ สุริยะไชย, คนค่อมแห่งนอเทรอดาม:

     ของโจรไม่ต้องสงสัย ริบห่อผ้าหล่อน

     kɔ̌ɔng-joon mâi dtɔ̂ng sǒng-sǎi ríp hɔ̀ɔ pâa lɔ̀n

     Stolen goods, no doubt. Take them from her.

2. to seize by or as if by authority.
   • 2002, จิระนันท์ พิตรปรีชา, ศึกหอคอยคู่กู้พิภพ:

     ไม้เท้านั่น ข้าสั่งแล้วให้ริบไม้เท้าพ่อมด

     máai-táo nân kâa sàng lɛ́ɛo hâi ríp máai-táo pɔ̂ɔ-mót

     His staff! I told you to take the wizard's staff!