พาน

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		พาน b ā n
Romanization	Paiboon	paan
	Royal Institute	phan
(standard) IPA(key)		/pʰaːn˧/(R)
Homophones edit		พาณ พาล พาฬ ภาณ ภาร

Etymology 1

From Old Chinese 盤 (OC *baːn, “tray”). Cognate with Lao ພານ (phān), Tai Dam ꪝꪱꪙ or ꪟꪱꪙ, Burmese ဗန်း (ban:, “tray”), Shan ပၢၼ်ႉ (pâ̰an, “tray”), and possibly Khmer ពាន (piən) (Pou and Jenner, 1980-1981).

Alternative forms

• ภาน (paan) — archaic, obsolete or dated

two-tiered phan containing a sword on a pillow

Noun

พาน • (paan)

1. phan, an ornamental tray used for containing sacred things.

Derived terms

• พระยาพานทอง
• ใส่พาน

Etymology 2

Verb

พาน • (paan) (abstract noun การพาน)

1. to meet; to see; to encounter; to face; to confront.

Derived terms

• แผ้วพาน
• พบพาน
• พ้องพาน (pɔ́ɔng-paan)
• พะพาน
• พานพบ

Etymology 3

Verb

พาน • (paan) (abstract noun การพาน)

1. (archaic) to lie against, to lie in the way (of); to impede; to obstruct; to prevent; to bar.
2. (archaic) to cause to do so.

Etymology 4

Noun

พาน • (paan)

1. part; section.
2. (of a breast) base; lower part.

Derived terms

• ขึ้นพาน
• แตกพาน

Etymology 5

Verb

พาน • (paan) (abstract noun การพาน)

1. (chiefly in combination) to court; to woo.

Derived terms

• เกี้ยวพาน