บรรพ

Thai

Etymology 1

From Pali pabba (“section; zone; joint, node; etc”), from Sanskrit पर्व (parva, “idem”).

Alternative forms

• บัพ (bàp)

Pronunciation

Orthographic		บรรพ ɓ r r b
Phonemic		บับ ɓ ạ ɓ	[bound form] บับ-พะ- ɓ ạ ɓ – b a –
Romanization	Paiboon	bàp	bàp-pá-
	Royal Institute	bap	bap-pha-
(standard) IPA(key)		/bap̚˨˩/(R)	/bap̚˨˩.pʰa˦˥./
Homophones edit		บัพ

Noun

บรรพ • (bàp)

1. (chiefly law, elegant) large division (of a document): book, volume, tome, etc.

   ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ ๑ หลักทั่วไป ลักษณะ ๒ บุคคล หมวด ๒ นิติบุคคล

   bprà-muuan-gòt-mǎai pɛ̂ng lɛ́ paa-nít · bàp · nʉ̀ng · làk tûua-bpai · lák-sà-nà · sɔ̌ɔng · bùk-kon · mùuat · sɔ̌ɔng · ní-dtì-bùk-kon

   Civil and Commercial Code, Book 1 General Principles, Title 2 Persons, Chapter 2 Legal Persons

2. (elegant) joint; node.

Derived terms

• บรรพบท
• บรรพภาค (bàp-pá-pâak)
• บรรพเภท
• บรรพมูล

 

Etymology 2

From Pali pubba (“previous”), from Sanskrit पूर्व (pūrva, “early; earlier; eastern; etc”). Doublet of บุพ (bùp), บุพพ, บุพพะ, ปุพพ, and ปุพพะ.

Alternative forms

• บรรพ์

Pronunciation

Orthographic		บรรพ ɓ r r b
Phonemic		บับ ɓ ạ ɓ	[bound form] บัน-พะ- ɓ ạ n – b a –
Romanization	Paiboon	bàp	ban-pá-
	Royal Institute	bap	ban-pha-
(standard) IPA(key)		/bap̚˨˩/(R)	/ban˧.pʰa˦˥./
Homophones edit		บัพ

Adjective

บรรพ • (bàp)

1. (elegant) first, early, primary; original, primal, primeval, primitive; former, earlier, prior; foregoing, preceding.
2. (elegant) east; eastern.

Derived terms

• บรรพกาล
• บรรพชน
• บรรพชีวินวิทยา (ban-pá-chii-win-wít-tá-yaa)
• บรรพบุรุษ (ban-pá-bù-rùt)
• บรรพพฤกษศาสตร์
• บรรพสตรี