పండితుడు

See also: పండితుఁడు

Telugu

Alternative forms

• పండితుఁడు (paṇḍitun̆ḍu)

Etymology

From Sanskrit पण्डित (paṇḍita) +‎ -డు (-ḍu).

Noun

పండితుడు • (paṇḍituḍu) m (plural పండితులు)

1. a learned man, scholar, proficient, pandit

Declension

Declension of పండితుడు

	singular	plural
nominative	పండితుడు (paṇḍituḍu)	పండితులు (paṇḍitulu)
accusative	పండితుని (paṇḍituni)	పండితుల (paṇḍitula)
instrumental	పండితునితో (paṇḍitunitō)	పండితులతో (paṇḍitulatō)
dative	పండితునికొరకు (paṇḍitunikoraku)	పండితులకొరకు (paṇḍitulakoraku)
ablative	పండితునివలన (paṇḍitunivalana)	పండితులవలన (paṇḍitulavalana)
genitive	పండితునియొక్క (paṇḍituniyokka)	పండితులయొక్క (paṇḍitulayokka)
locative	పండితునియందు (paṇḍituniyandu)	పండితులయందు (paṇḍitulayandu)
vocative	ఓయి పండితుడా (ōyi paṇḍituḍā)	ఓయి పండితులారా (ōyi paṇḍitulārā)

Antonyms

• (with regards to gender) పండితురాలు (paṇḍiturālu)