வேங்கடம்

Tamil

Etymology

Compound of வேம் (vēm, “sin, wickedness”, from வே (vē), compare வெம் (vem, “pungent, strong”), வெம்மை (vemmai, “heat, rage”), ultimately from Proto-Dravidian *wey- (“to roast, fry”)) +‎ கட (kaṭa, “to cross, overcome, pass through”) +‎ -அம் (-am, nominalizing suffix particle), which can be interpreted as 'abode beyond sin or wickedness.' Also referred as திருவேங்கடம் (tiruvēṅkaṭam, “The Sacred Venkatam”).

Cognate with Telugu వేంకటాద్రి (vēṅkaṭādri), compare Sanskrit वेङ्कट (veṅkaṭa), a Dravidian borrowing.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋeːŋɡɐɖɐm/

Proper noun

வேங்கடம் • (vēṅkaṭam)

1. Tirumala (a hill in Andhra Pradesh, India)

   Synonym: திருமலை (tirumalai)

2. (historical) the Venkata hill which marked the northern border of ancient Tamilakam
3. (Hinduism) Venkata, the abode of Tirupati (Vishnu)

Declension

m-stem declension of வேங்கடம் (vēṅkaṭam) (singular only)
	Singular	Plural
Nominative	வேங்கடம் vēṅkaṭam	-
Vocative	வேங்கடமே vēṅkaṭamē	-
Accusative	வேங்கடத்தை vēṅkaṭattai	-
Dative	வேங்கடத்துக்கு vēṅkaṭattukku	-
Genitive	வேங்கடத்துடைய vēṅkaṭattuṭaiya	-
	Singular	Plural
Nominative	வேங்கடம் vēṅkaṭam	-
Vocative	வேங்கடமே vēṅkaṭamē	-
Accusative	வேங்கடத்தை vēṅkaṭattai	-
Dative	வேங்கடத்துக்கு vēṅkaṭattukku	-
Benefactive	வேங்கடத்துக்காக vēṅkaṭattukkāka	-
Genitive 1	வேங்கடத்துடைய vēṅkaṭattuṭaiya	-
Genitive 2	வேங்கடத்தின் vēṅkaṭattiṉ	-
Locative 1	வேங்கடத்தில் vēṅkaṭattil	-
Locative 2	வேங்கடத்திடம் vēṅkaṭattiṭam	-
Sociative 1	வேங்கடத்தோடு vēṅkaṭattōṭu	-
Sociative 2	வேங்கடத்துடன் vēṅkaṭattuṭaṉ	-
Instrumental	வேங்கடத்தால் vēṅkaṭattāl	-
Ablative	வேங்கடத்திலிருந்து vēṅkaṭattiliruntu	-

References

• Johann Philipp Fabricius, Na. Kadirvelu Pillai, David W. McAlpin, Rajagopal Subramanian, University of Madras, Miron Winslow (2022) “வேங்கடம்”, in Digital Dictionaries of South Asia