திருமலை

Tamil

Etymology

Compound of திரு (tiru, “sacred, holy, pure”) +‎ மலை (malai, “mountain, hill”).

Pronunciation

• IPA^(key): /t̪ɪɾʊmɐlɐɪ̯/

Proper noun

திருமலை • (tirumalai)

1. Tirumala (a hill range in Andhra Pradesh, India)

   Synonym: வேங்கடம் (vēṅkaṭam)

Noun

திருமலை • (tirumalai) (plural திருமலைகள்)

1. a mountain or hill that is considered sacred

Declension

ai-stem declension of திருமலை (tirumalai)
	Singular	Plural
Nominative	திருமலை tirumalai	திருமலைகள் tirumalaikaḷ
Vocative	திருமலையே tirumalaiyē	திருமலைகளே tirumalaikaḷē
Accusative	திருமலையை tirumalaiyai	திருமலைகளை tirumalaikaḷai
Dative	திருமலைக்கு tirumalaikku	திருமலைகளுக்கு tirumalaikaḷukku
Genitive	திருமலையுடைய tirumalaiyuṭaiya	திருமலைகளுடைய tirumalaikaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	திருமலை tirumalai	திருமலைகள் tirumalaikaḷ
Vocative	திருமலையே tirumalaiyē	திருமலைகளே tirumalaikaḷē
Accusative	திருமலையை tirumalaiyai	திருமலைகளை tirumalaikaḷai
Dative	திருமலைக்கு tirumalaikku	திருமலைகளுக்கு tirumalaikaḷukku
Benefactive	திருமலைக்காக tirumalaikkāka	திருமலைகளுக்காக tirumalaikaḷukkāka
Genitive 1	திருமலையுடைய tirumalaiyuṭaiya	திருமலைகளுடைய tirumalaikaḷuṭaiya
Genitive 2	திருமலையின் tirumalaiyiṉ	திருமலைகளின் tirumalaikaḷiṉ
Locative 1	திருமலையில் tirumalaiyil	திருமலைகளில் tirumalaikaḷil
Locative 2	திருமலையிடம் tirumalaiyiṭam	திருமலைகளிடம் tirumalaikaḷiṭam
Sociative 1	திருமலையோடு tirumalaiyōṭu	திருமலைகளோடு tirumalaikaḷōṭu
Sociative 2	திருமலையுடன் tirumalaiyuṭaṉ	திருமலைகளுடன் tirumalaikaḷuṭaṉ
Instrumental	திருமலையால் tirumalaiyāl	திருமலைகளால் tirumalaikaḷāl
Ablative	திருமலையிலிருந்து tirumalaiyiliruntu	திருமலைகளிலிருந்து tirumalaikaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936) “திருமலை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press