வஞ்சம்

Tamil

Etymology

Derived from Sanskrit वञ्चन (vañcana), doublet of வஞ்சனை (vañcaṉai).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋɐɲd͡ʑɐm/

Noun

வஞ்சம் • (vañcam)

1. deceit, lie, treachery

   Synonyms: பொய் (poy), புரட்டு (puraṭṭu)

2. cruelty, malignance

   Synonym: கொடுமை (koṭumai)

3. destruction, ruin, fall

   Synonyms: அழிவு (aḻivu), வீழ்ச்சி (vīḻcci)

Declension

m-stem declension of வஞ்சம் (vañcam) (singular only)
	Singular	Plural
Nominative	வஞ்சம் vañcam	-
Vocative	வஞ்சமே vañcamē	-
Accusative	வஞ்சத்தை vañcattai	-
Dative	வஞ்சத்துக்கு vañcattukku	-
Genitive	வஞ்சத்துடைய vañcattuṭaiya	-
	Singular	Plural
Nominative	வஞ்சம் vañcam	-
Vocative	வஞ்சமே vañcamē	-
Accusative	வஞ்சத்தை vañcattai	-
Dative	வஞ்சத்துக்கு vañcattukku	-
Benefactive	வஞ்சத்துக்காக vañcattukkāka	-
Genitive 1	வஞ்சத்துடைய vañcattuṭaiya	-
Genitive 2	வஞ்சத்தின் vañcattiṉ	-
Locative 1	வஞ்சத்தில் vañcattil	-
Locative 2	வஞ்சத்திடம் vañcattiṭam	-
Sociative 1	வஞ்சத்தோடு vañcattōṭu	-
Sociative 2	வஞ்சத்துடன் vañcattuṭaṉ	-
Instrumental	வஞ்சத்தால் vañcattāl	-
Ablative	வஞ்சத்திலிருந்து vañcattiliruntu	-

References

• University of Madras (1924–1936) “வஞ்சம்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press