மனசாட்சி

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

Sanskritic formation from மனம் (maṉam) +‎ சாட்சி (cāṭci).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /mɐnɐt͡ɕaːʈt͡ɕɪ/, [mɐnɐsaːʈsi]

Noun

[edit]

மனசாட்சி (maṉacāṭci)

  1. conscience
    Synonym: உள்ளுணர்வு (uḷḷuṇarvu)
  2. morality

Declension

[edit]
i-stem declension of மனசாட்சி (maṉacāṭci) (singular only)
Singular Plural
Nominative மனசாட்சி
maṉacāṭci
-
Vocative மனசாட்சியே
maṉacāṭciyē
-
Accusative மனசாட்சியை
maṉacāṭciyai
-
Dative மனசாட்சிக்கு
maṉacāṭcikku
-
Genitive மனசாட்சியுடைய
maṉacāṭciyuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative மனசாட்சி
maṉacāṭci
-
Vocative மனசாட்சியே
maṉacāṭciyē
-
Accusative மனசாட்சியை
maṉacāṭciyai
-
Dative மனசாட்சிக்கு
maṉacāṭcikku
-
Benefactive மனசாட்சிக்காக
maṉacāṭcikkāka
-
Genitive 1 மனசாட்சியுடைய
maṉacāṭciyuṭaiya
-
Genitive 2 மனசாட்சியின்
maṉacāṭciyiṉ
-
Locative 1 மனசாட்சியில்
maṉacāṭciyil
-
Locative 2 மனசாட்சியிடம்
maṉacāṭciyiṭam
-
Sociative 1 மனசாட்சியோடு
maṉacāṭciyōṭu
-
Sociative 2 மனசாட்சியுடன்
maṉacāṭciyuṭaṉ
-
Instrumental மனசாட்சியால்
maṉacāṭciyāl
-
Ablative மனசாட்சியிலிருந்து
maṉacāṭciyiliruntu
-

References

[edit]