பெஞ்சமின்

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

Derived from English Benjamin, ultimately from Biblical Hebrew בנימין (binyamīn), whence comes பென்யமீன் (peṉyamīṉ), a doublet.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

பெஞ்சமின் (peñcamiṉ)

  1. a male given name from English

Declension

[edit]
ṉ-stem declension of பெஞ்சமின் (peñcamiṉ) (singular only)
Singular Plural
Nominative பெஞ்சமின்
peñcamiṉ
-
Vocative பெஞ்சமினே
peñcamiṉē
-
Accusative பெஞ்சமினை
peñcamiṉai
-
Dative பெஞ்சமினுக்கு
peñcamiṉukku
-
Genitive பெஞ்சமினுடைய
peñcamiṉuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative பெஞ்சமின்
peñcamiṉ
-
Vocative பெஞ்சமினே
peñcamiṉē
-
Accusative பெஞ்சமினை
peñcamiṉai
-
Dative பெஞ்சமினுக்கு
peñcamiṉukku
-
Benefactive பெஞ்சமினுக்காக
peñcamiṉukkāka
-
Genitive 1 பெஞ்சமினுடைய
peñcamiṉuṭaiya
-
Genitive 2 பெஞ்சமினின்
peñcamiṉiṉ
-
Locative 1 பெஞ்சமினில்
peñcamiṉil
-
Locative 2 பெஞ்சமினிடம்
peñcamiṉiṭam
-
Sociative 1 பெஞ்சமினோடு
peñcamiṉōṭu
-
Sociative 2 பெஞ்சமினுடன்
peñcamiṉuṭaṉ
-
Instrumental பெஞ்சமினால்
peñcamiṉāl
-
Ablative பெஞ்சமினிலிருந்து
peñcamiṉiliruntu
-