பெஞ்சமின்

Tamil

Etymology

Derived from English Benjamin, ultimately from Biblical Hebrew בנימין (binyamīn), whence comes பென்யமீன் (peṉyamīṉ), a doublet.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛɲd͡ʑɐmɪn/

Noun

பெஞ்சமின் • (peñcamiṉ)

1. a male given name from English

Declension

ṉ-stem declension of பெஞ்சமின் (peñcamiṉ) (singular only)
	Singular	Plural
Nominative	பெஞ்சமின் peñcamiṉ	-
Vocative	பெஞ்சமினே peñcamiṉē	-
Accusative	பெஞ்சமினை peñcamiṉai	-
Dative	பெஞ்சமினுக்கு peñcamiṉukku	-
Genitive	பெஞ்சமினுடைய peñcamiṉuṭaiya	-
	Singular	Plural
Nominative	பெஞ்சமின் peñcamiṉ	-
Vocative	பெஞ்சமினே peñcamiṉē	-
Accusative	பெஞ்சமினை peñcamiṉai	-
Dative	பெஞ்சமினுக்கு peñcamiṉukku	-
Benefactive	பெஞ்சமினுக்காக peñcamiṉukkāka	-
Genitive 1	பெஞ்சமினுடைய peñcamiṉuṭaiya	-
Genitive 2	பெஞ்சமினின் peñcamiṉiṉ	-
Locative 1	பெஞ்சமினில் peñcamiṉil	-
Locative 2	பெஞ்சமினிடம் peñcamiṉiṭam	-
Sociative 1	பெஞ்சமினோடு peñcamiṉōṭu	-
Sociative 2	பெஞ்சமினுடன் peñcamiṉuṭaṉ	-
Instrumental	பெஞ்சமினால் peñcamiṉāl	-
Ablative	பெஞ்சமினிலிருந்து peñcamiṉiliruntu	-