ஏமம்

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Tamil 𑀏𑀫𑀫𑁆 (ēmam), borrowed from Sanskrit क्षेम (kṣema). Cognate to Malayalam ഏമം (ēmaṁ).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

ஏமம் (ēmam)

  1. delight, enjoyment, gratification
    Synonym: இன்பம் (iṉpam)
  2. jollity, mirth
    Synonym: களிப்பு (kaḷippu)
  3. imbecility, madness, bewilderment
    Synonym: உன்மத்தம் (uṉmattam)
  4. perplexity
    Synonym: கலக்கம் (kalakkam)
  5. safety
    Synonym: பத்திரம் (pattiram)
  6. defence, protection, guard
    Synonym: காவல் (kāval)
  7. sacred ashes
    Synonym: திருநீறு (tirunīṟu)
  8. hoarded treasure
    Synonym: சேமநிதி (cēmaniti)
  9. curtain, screen
    Synonym: இடுதிரை (iṭutirai)

Declension

[edit]
m-stem declension of ஏமம் (ēmam)
Singular Plural
Nominative ஏமம்
ēmam
ஏமங்கள்
ēmaṅkaḷ
Vocative ஏமமே
ēmamē
ஏமங்களே
ēmaṅkaḷē
Accusative ஏமத்தை
ēmattai
ஏமங்களை
ēmaṅkaḷai
Dative ஏமத்துக்கு
ēmattukku
ஏமங்களுக்கு
ēmaṅkaḷukku
Genitive ஏமத்துடைய
ēmattuṭaiya
ஏமங்களுடைய
ēmaṅkaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative ஏமம்
ēmam
ஏமங்கள்
ēmaṅkaḷ
Vocative ஏமமே
ēmamē
ஏமங்களே
ēmaṅkaḷē
Accusative ஏமத்தை
ēmattai
ஏமங்களை
ēmaṅkaḷai
Dative ஏமத்துக்கு
ēmattukku
ஏமங்களுக்கு
ēmaṅkaḷukku
Benefactive ஏமத்துக்காக
ēmattukkāka
ஏமங்களுக்காக
ēmaṅkaḷukkāka
Genitive 1 ஏமத்துடைய
ēmattuṭaiya
ஏமங்களுடைய
ēmaṅkaḷuṭaiya
Genitive 2 ஏமத்தின்
ēmattiṉ
ஏமங்களின்
ēmaṅkaḷiṉ
Locative 1 ஏமத்தில்
ēmattil
ஏமங்களில்
ēmaṅkaḷil
Locative 2 ஏமத்திடம்
ēmattiṭam
ஏமங்களிடம்
ēmaṅkaḷiṭam
Sociative 1 ஏமத்தோடு
ēmattōṭu
ஏமங்களோடு
ēmaṅkaḷōṭu
Sociative 2 ஏமத்துடன்
ēmattuṭaṉ
ஏமங்களுடன்
ēmaṅkaḷuṭaṉ
Instrumental ஏமத்தால்
ēmattāl
ஏமங்களால்
ēmaṅkaḷāl
Ablative ஏமத்திலிருந்து
ēmattiliruntu
ஏமங்களிலிருந்து
ēmaṅkaḷiliruntu

References

[edit]