ਧਿੱਕਾਰ

Punjabi

Etymology

Inherited from Sanskrit धिक्कार (dhikkāra).

Pronunciation

• IPA^(key): [t̪ɪ˨.kːaː.ɾə̆]

Noun

ਧਿੱਕਾਰ • (dhikkār) m (Shahmukhi spelling دھِکّار)

1. curse, anathema

Declension

Declension of ਧਿੱਕਾਰ
dir. sg.	ਧਿੱਕਾਰ (dhikkār)
dir. pl.	ਧਿੱਕਾਰ (dhikkār)
	singular	plural
direct	ਧਿੱਕਾਰ (dhikkār)	ਧਿੱਕਾਰ (dhikkār)
oblique	ਧਿੱਕਾਰ (dhikkār)	ਧਿੱਕਾਰਾਂ (dhikkārā̃)
vocative	ਧਿੱਕਾਰਾ (dhikkārā)	ਧਿੱਕਾਰੋ (dhikkāro)
ablative	ਧਿੱਕਾਰੋਂ (dhikkārõ)	—
locative	ਧਿੱਕਾਰੇ (dhikkāre)	ਧਿੱਕਾਰੀਂ (dhikkārī̃)
instrumental	ਧਿੱਕਾਰੇ (dhikkāre)	ਧਿੱਕਾਰੀਂ (dhikkārī̃)

Derived terms

• ਧਿੱਕਾਰਣਾ (dhikkārṇā)

 

References

• Singh, Bhai Maya (1895) “ਧਿੱਕਾਰ”, in The Panjabi Dictionary, Lahore: Munshi Gulab Singh and Sons.