वन्दिन्

Sanskrit

Alternative forms

• बन्दिन् (bandin)

Etymology

From the root वन्द् (vand, “to celebrate, to praise”), probably related to वद् (vad, “to speak”).

Noun

वन्दिन् • (vandin) stem, m

1. praiser, bard, herald

Declension

Masculine in-stem declension of वन्दिन्

	singular	dual	plural
nominative	वन्दी (vandī)	वन्दिनौ (vandinau) वन्दिना¹ (vandinā¹)	वन्दिनः (vandinaḥ)
vocative	वन्दिन् (vandin)	वन्दिनौ (vandinau) वन्दिना¹ (vandinā¹)	वन्दिनः (vandinaḥ)
accusative	वन्दिनम् (vandinam)	वन्दिनौ (vandinau) वन्दिना¹ (vandinā¹)	वन्दिनः (vandinaḥ)
instrumental	वन्दिना (vandinā)	वन्दिभ्याम् (vandibhyām)	वन्दिभिः (vandibhiḥ)
dative	वन्दिने (vandine)	वन्दिभ्याम् (vandibhyām)	वन्दिभ्यः (vandibhyaḥ)
ablative	वन्दिनः (vandinaḥ)	वन्दिभ्याम् (vandibhyām)	वन्दिभ्यः (vandibhyaḥ)
genitive	वन्दिनः (vandinaḥ)	वन्दिनोः (vandinoḥ)	वन्दिनाम् (vandinām)
locative	वन्दिनि (vandini)	वन्दिनोः (vandinoḥ)	वन्दिषु (vandiṣu)

• ¹Vedic