Jump to content

प्रामाण्य

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

Vṛddhi derivative of प्रमाण (pramāṇa, proof, evidence) with a -य (-ya) extension.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

प्रामाण्य (prāmāṇya) stemn

  1. the state or quality of being established as proof; evidentness, authority, authoritativeness, credibility, authenticity
    • Lua error in Module:Quotations at line 714: attempt to index field 'aData' (a nil value)

Declension

[edit]
Neuter a-stem declension of प्रामाण्य
singular dual plural
nominative प्रामाण्यम् (prāmāṇyam) प्रामाण्ये (prāmāṇye) प्रामाण्यानि (prāmāṇyāni)
प्रामाण्या¹ (prāmāṇyā¹)
vocative प्रामाण्य (prāmāṇya) प्रामाण्ये (prāmāṇye) प्रामाण्यानि (prāmāṇyāni)
प्रामाण्या¹ (prāmāṇyā¹)
accusative प्रामाण्यम् (prāmāṇyam) प्रामाण्ये (prāmāṇye) प्रामाण्यानि (prāmāṇyāni)
प्रामाण्या¹ (prāmāṇyā¹)
instrumental प्रामाण्येन (prāmāṇyena) प्रामाण्याभ्याम् (prāmāṇyābhyām) प्रामाण्यैः (prāmāṇyaiḥ)
प्रामाण्येभिः¹ (prāmāṇyebhiḥ¹)
dative प्रामाण्याय (prāmāṇyāya) प्रामाण्याभ्याम् (prāmāṇyābhyām) प्रामाण्येभ्यः (prāmāṇyebhyaḥ)
ablative प्रामाण्यात् (prāmāṇyāt) प्रामाण्याभ्याम् (prāmāṇyābhyām) प्रामाण्येभ्यः (prāmāṇyebhyaḥ)
genitive प्रामाण्यस्य (prāmāṇyasya) प्रामाण्ययोः (prāmāṇyayoḥ) प्रामाण्यानाम् (prāmāṇyānām)
locative प्रामाण्ये (prāmāṇye) प्रामाण्ययोः (prāmāṇyayoḥ) प्रामाण्येषु (prāmāṇyeṣu)
  • ¹Vedic

Derived terms

[edit]

References

[edit]