पङ्क

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Sanskrit

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-Aryan *pánkas, from Proto-Indo-Iranian *pánkas, from Proto-Indo-European *pen- (mire, bog). Cognate with Old Prussian pannean (bog), Middle Irish en (water), Dutch veen, Old English fenn (English fen).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

पङ्क (páṅka) stemm

  1. mire, bog, morass, muddy pool
  2. clay, slush, mud
  3. dirt, moral impurity, sin

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of पङ्क (páṅka)
Singular Dual Plural
Nominative पङ्कः
páṅkaḥ
पङ्कौ / पङ्का¹
páṅkau / páṅkā¹
पङ्काः / पङ्कासः¹
páṅkāḥ / páṅkāsaḥ¹
Vocative पङ्क
páṅka
पङ्कौ / पङ्का¹
páṅkau / páṅkā¹
पङ्काः / पङ्कासः¹
páṅkāḥ / páṅkāsaḥ¹
Accusative पङ्कम्
páṅkam
पङ्कौ / पङ्का¹
páṅkau / páṅkā¹
पङ्कान्
páṅkān
Instrumental पङ्केन
páṅkena
पङ्काभ्याम्
páṅkābhyām
पङ्कैः / पङ्केभिः¹
páṅkaiḥ / páṅkebhiḥ¹
Dative पङ्काय
páṅkāya
पङ्काभ्याम्
páṅkābhyām
पङ्केभ्यः
páṅkebhyaḥ
Ablative पङ्कात्
páṅkāt
पङ्काभ्याम्
páṅkābhyām
पङ्केभ्यः
páṅkebhyaḥ
Genitive पङ्कस्य
páṅkasya
पङ्कयोः
páṅkayoḥ
पङ्कानाम्
páṅkānām
Locative पङ्के
páṅke
पङ्कयोः
páṅkayoḥ
पङ्केषु
páṅkeṣu
Notes
  • ¹Vedic

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]