Jump to content

निराकरण

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

निर्- (nir-, combining form of निस् (nis)) +‎ आ- (ā-, ad-) +‎ करण (karaṇa, act, doing).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

निराकरण (nirākaraṇa) stemn

  1. separating
  2. driving away, turning out, expelling, removing, repudiating (of a woman), opposing, contradicting, denying
  3. forgetting
  4. neglecting the chief sacrificial or religious duties

Declension

[edit]
Neuter a-stem declension of निराकरण
singular dual plural
nominative निराकरणम् (nirākaraṇam) निराकरणे (nirākaraṇe) निराकरणानि (nirākaraṇāni)
निराकरणा¹ (nirākaraṇā¹)
vocative निराकरण (nirākaraṇa) निराकरणे (nirākaraṇe) निराकरणानि (nirākaraṇāni)
निराकरणा¹ (nirākaraṇā¹)
accusative निराकरणम् (nirākaraṇam) निराकरणे (nirākaraṇe) निराकरणानि (nirākaraṇāni)
निराकरणा¹ (nirākaraṇā¹)
instrumental निराकरणेन (nirākaraṇena) निराकरणाभ्याम् (nirākaraṇābhyām) निराकरणैः (nirākaraṇaiḥ)
निराकरणेभिः¹ (nirākaraṇebhiḥ¹)
dative निराकरणाय (nirākaraṇāya) निराकरणाभ्याम् (nirākaraṇābhyām) निराकरणेभ्यः (nirākaraṇebhyaḥ)
ablative निराकरणात् (nirākaraṇāt) निराकरणाभ्याम् (nirākaraṇābhyām) निराकरणेभ्यः (nirākaraṇebhyaḥ)
genitive निराकरणस्य (nirākaraṇasya) निराकरणयोः (nirākaraṇayoḥ) निराकरणानाम् (nirākaraṇānām)
locative निराकरणे (nirākaraṇe) निराकरणयोः (nirākaraṇayoḥ) निराकरणेषु (nirākaraṇeṣu)
  • ¹Vedic

References

[edit]