तिङन्त

Sanskrit

तिङ् (tiṅ) +‎ अन्त (anta)

तिङन्त • (tiṅanta) stem, n

Neuter a-stem declension of तिङन्त (tiṅanta)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	तिङन्तम् tiṅantam	तिङन्ते tiṅante	तिङन्तानि / तिङन्ता¹ tiṅantāni / tiṅantā¹
Vocative	तिङन्त tiṅanta	तिङन्ते tiṅante	तिङन्तानि / तिङन्ता¹ tiṅantāni / tiṅantā¹
Accusative	तिङन्तम् tiṅantam	तिङन्ते tiṅante	तिङन्तानि / तिङन्ता¹ tiṅantāni / tiṅantā¹
Instrumental	तिङन्तेन tiṅantena	तिङन्ताभ्याम् tiṅantābhyām	तिङन्तैः / तिङन्तेभिः¹ tiṅantaiḥ / tiṅantebhiḥ¹
Dative	तिङन्ताय tiṅantāya	तिङन्ताभ्याम् tiṅantābhyām	तिङन्तेभ्यः tiṅantebhyaḥ
Ablative	तिङन्तात् tiṅantāt	तिङन्ताभ्याम् tiṅantābhyām	तिङन्तेभ्यः tiṅantebhyaḥ
Genitive	तिङन्तस्य tiṅantasya	तिङन्तयोः tiṅantayoḥ	तिङन्तानाम् tiṅantānām
Locative	तिङन्ते tiṅante	तिङन्तयोः tiṅantayoḥ	तिङन्तेषु tiṅanteṣu
Notes	¹Vedic

Monier Williams (1899) “तिङन्त”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 446/1.