Jump to content

कनीन

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-Aryan *kaníHnas, from Proto-Indo-Iranian *kaníHnas, from Proto-Indo-European *ken- (new, fresh) (whence also कन्या (kanyā́, girl, virgin, daughter)) + *-iHnos. Cognate with Avestan 𐬐𐬀𐬌𐬥𐬈 (kaine, maiden), Latin re-cēns (recent; fresh; young), Ancient Greek καινός (kainós, new).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

कनीन (kanī́na) stem (comparative कनीयस्, superlative कनिष्ठ)

  1. young, youthful

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of कनीन
singular dual plural
nominative कनीनः (kanī́naḥ) कनीनौ (kanī́nau)
कनीना¹ (kanī́nā¹)
कनीनाः (kanī́nāḥ)
कनीनासः¹ (kanī́nāsaḥ¹)
vocative कनीन (kánīna) कनीनौ (kánīnau)
कनीना¹ (kánīnā¹)
कनीनाः (kánīnāḥ)
कनीनासः¹ (kánīnāsaḥ¹)
accusative कनीनम् (kanī́nam) कनीनौ (kanī́nau)
कनीना¹ (kanī́nā¹)
कनीनान् (kanī́nān)
instrumental कनीनेन (kanī́nena) कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनैः (kanī́naiḥ)
कनीनेभिः¹ (kanī́nebhiḥ¹)
dative कनीनाय (kanī́nāya) कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनेभ्यः (kanī́nebhyaḥ)
ablative कनीनात् (kanī́nāt) कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनेभ्यः (kanī́nebhyaḥ)
genitive कनीनस्य (kanī́nasya) कनीनयोः (kanī́nayoḥ) कनीनानाम् (kanī́nānām)
locative कनीने (kanī́ne) कनीनयोः (kanī́nayoḥ) कनीनेषु (kanī́neṣu)
  • ¹Vedic
Feminine ā-stem declension of कनीना
singular dual plural
nominative कनीना (kanī́nā) कनीने (kanī́ne) कनीनाः (kanī́nāḥ)
vocative कनीने (kánīne) कनीने (kánīne) कनीनाः (kánīnāḥ)
accusative कनीनाम् (kanī́nām) कनीने (kanī́ne) कनीनाः (kanī́nāḥ)
instrumental कनीनया (kanī́nayā)
कनीना¹ (kanī́nā¹)
कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनाभिः (kanī́nābhiḥ)
dative कनीनायै (kanī́nāyai) कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनाभ्यः (kanī́nābhyaḥ)
ablative कनीनायाः (kanī́nāyāḥ)
कनीनायै² (kanī́nāyai²)
कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनाभ्यः (kanī́nābhyaḥ)
genitive कनीनायाः (kanī́nāyāḥ)
कनीनायै² (kanī́nāyai²)
कनीनयोः (kanī́nayoḥ) कनीनानाम् (kanī́nānām)
locative कनीनायाम् (kanī́nāyām) कनीनयोः (kanī́nayoḥ) कनीनासु (kanī́nāsu)
  • ¹Vedic
  • ²Brāhmaṇas
Neuter a-stem declension of कनीन
singular dual plural
nominative कनीनम् (kanī́nam) कनीने (kanī́ne) कनीनानि (kanī́nāni)
कनीना¹ (kanī́nā¹)
vocative कनीन (kánīna) कनीने (kánīne) कनीनानि (kánīnāni)
कनीना¹ (kánīnā¹)
accusative कनीनम् (kanī́nam) कनीने (kanī́ne) कनीनानि (kanī́nāni)
कनीना¹ (kanī́nā¹)
instrumental कनीनेन (kanī́nena) कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनैः (kanī́naiḥ)
कनीनेभिः¹ (kanī́nebhiḥ¹)
dative कनीनाय (kanī́nāya) कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनेभ्यः (kanī́nebhyaḥ)
ablative कनीनात् (kanī́nāt) कनीनाभ्याम् (kanī́nābhyām) कनीनेभ्यः (kanī́nebhyaḥ)
genitive कनीनस्य (kanī́nasya) कनीनयोः (kanī́nayoḥ) कनीनानाम् (kanī́nānām)
locative कनीने (kanī́ne) कनीनयोः (kanī́nayoḥ) कनीनेषु (kanī́neṣu)
  • ¹Vedic

Derived terms

[edit]

References

[edit]
  • Monier Williams (1899) “कनीन”, in A Sanskrit–English Dictionary, [], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0248/3.
  • Otto Böhtlingk, Richard Schmidt (1879-1928) “कनीन”, in Walter Slaje, Jürgen Hanneder, Paul Molitor, Jörg Ritter, editors, Nachtragswörterbuch des Sanskrit [Dictionary of Sanskrit with supplements] (in German), Halle-Wittenberg: Martin-Luther-Universität, published 2016
  • Mayrhofer, Manfred (1992) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan]‎[1] (in German), volume 1, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 297
  • Pokorny, Julius (1959) “563”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 2, Bern, München: Francke Verlag, page 563