Jump to content

उद्गातृ

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

उद्- (ud-, out, forth) +‎ गातृ (gātṛ, singer), from Proto-Indo-European *geH-tōr.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

उद्गातृ (ud-gātṛ́) stemm

  1. one of the four chief-priests (namely the one who chants the hymns of the Samaveda), chanter
    • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 2.43.2:
      उ॒द्गा॒तेव॑ शकुने॒ साम॑ गायसि ब्रह्मपु॒त्र इ॑व॒ सव॑नेषु शंससि।
      वृषे॑व वा॒जी शिशु॑मतीर॒पीत्या॑ स॒र्वतो॑ नः शकुने भ॒द्रमा व॑द वि॒श्वतो॑ नः शकुने॒ पुण्य॒मा व॑द॥
      udgātéva śakune sā́ma gāyasi brahmaputrá iva sávaneṣu śaṃsasi.
      vṛ́ṣeva vājī́ śíśumatīrapī́tyā sarváto naḥ śakune bhadrámā́ vada viśváto naḥ śakune púṇyamā́ vada.
      Thou like the chanter-priest chantest the holy song, O Bird; thou singest at libations like a Brahman's son.
      Even as a vigorous horse when he comes near the mare, announce to us good fortune, Bird, on every side, proclaim in all directions happy luck, O Bird.

Declension

[edit]
Masculine ṛ-stem declension of उद्गातृ (udgātṛ́)
Singular Dual Plural
Nominative उद्गाता
udgātā́
उद्गातारौ / उद्गातारा¹
udgātā́rau / udgātā́rā¹
उद्गातारः
udgātā́raḥ
Vocative उद्गातः
údgātaḥ
उद्गातारौ / उद्गातारा¹
údgātārau / údgātārā¹
उद्गातारः
údgātāraḥ
Accusative उद्गातारम्
udgātā́ram
उद्गातारौ / उद्गातारा¹
udgātā́rau / udgātā́rā¹
उद्गातॄन्
udgātṝ́n
Instrumental उद्गात्रा
udgātrā́
उद्गातृभ्याम्
udgātṛ́bhyām
उद्गातृभिः
udgātṛ́bhiḥ
Dative उद्गात्रे
udgātré
उद्गातृभ्याम्
udgātṛ́bhyām
उद्गातृभ्यः
udgātṛ́bhyaḥ
Ablative उद्गातुः
udgātúḥ
उद्गातृभ्याम्
udgātṛ́bhyām
उद्गातृभ्यः
udgātṛ́bhyaḥ
Genitive उद्गातुः
udgātúḥ
उद्गात्रोः
udgātróḥ
उद्गातॄणाम्
udgātṝṇā́m
Locative उद्गातरि
udgātári
उद्गात्रोः
udgātróḥ
उद्गातृषु
udgātṛ́ṣu
Notes
  • ¹Vedic

References

[edit]