قاهر

Arabic

Root
ق ه ر (q h r)
6 terms

Etymology

Derived from the active participle of قَهَرَ (qahara, “to conquer”).

Pronunciation

• IPA^(key): /qaː.hir/

Adjective

قَاهِر • (qāhir) (feminine قَاهِرَة (qāhira), masculine plural قَاهِرُون (qāhirūn), feminine plural قَاهِرَات (qāhirāt))

1. conquerer

   Synonyms: غالب, متغلب

Declension

Declension of adjective قَاهِر (qāhir)

Singular	Masculine		Feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	قَاهِر qāhir	الْقَاهِر al-qāhir	قَاهِرَة qāhira	الْقَاهِرَة al-qāhira
Nominative	قَاهِرٌ qāhirun	الْقَاهِرُ al-qāhiru	قَاهِرَةٌ qāhiratun	الْقَاهِرَةُ al-qāhiratu
Accusative	قَاهِرًا qāhiran	الْقَاهِرَ al-qāhira	قَاهِرَةً qāhiratan	الْقَاهِرَةَ al-qāhirata
Genitive	قَاهِرٍ qāhirin	الْقَاهِرِ al-qāhiri	قَاهِرَةٍ qāhiratin	الْقَاهِرَةِ al-qāhirati
Dual	Masculine		Feminine
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	قَاهِرَيْن qāhirayn	الْقَاهِرَيْن al-qāhirayn	قَاهِرَتَيْن qāhiratayn	الْقَاهِرَتَيْن al-qāhiratayn
Nominative	قَاهِرَانِ qāhirāni	الْقَاهِرَانِ al-qāhirāni	قَاهِرَتَانِ qāhiratāni	الْقَاهِرَتَانِ al-qāhiratāni
Accusative	قَاهِرَيْنِ qāhirayni	الْقَاهِرَيْنِ al-qāhirayni	قَاهِرَتَيْنِ qāhiratayni	الْقَاهِرَتَيْنِ al-qāhiratayni
Genitive	قَاهِرَيْنِ qāhirayni	الْقَاهِرَيْنِ al-qāhirayni	قَاهِرَتَيْنِ qāhiratayni	الْقَاهِرَتَيْنِ al-qāhiratayni
Plural	Masculine		Feminine
	sound masculine plural		sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	قَاهِرِين qāhirīn	الْقَاهِرِين al-qāhirīn	قَاهِرَات qāhirāt	الْقَاهِرَات al-qāhirāt
Nominative	قَاهِرُونَ qāhirūna	الْقَاهِرُونَ al-qāhirūna	قَاهِرَاتٌ qāhirātun	الْقَاهِرَاتُ al-qāhirātu
Accusative	قَاهِرِينَ qāhirīna	الْقَاهِرِينَ al-qāhirīna	قَاهِرَاتٍ qāhirātin	الْقَاهِرَاتِ al-qāhirāti
Genitive	قَاهِرِينَ qāhirīna	الْقَاهِرِينَ al-qāhirīna	قَاهِرَاتٍ qāhirātin	الْقَاهِرَاتِ al-qāhirāti

Descendants

• → Azerbaijani: qahir
• → Ottoman Turkish: قاهر (kâhir)
  • > Turkish: kahir (inherited)