Jump to content

غبطة

From Wiktionary, the free dictionary

Arabic

[edit]
Root
غ ب ط (ḡ b ṭ)
2 terms

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

غِبْطَة (ḡibṭaf (plural غِبْطَات (ḡibṭāt))

  1. (uncountable) verbal noun of غَبَطَ (ḡabaṭa) and غَبِطَ (ḡabiṭa) (form I)
  2. bliss, beatitude
  3. emulation, admiration (endeavor or desire to equal without wishing any harm or loss upon them)
  4. (Eastern Orthodoxy) His Beatitude, a title used for Eastern Churches’ patriarchs
    صَاحِبَ ٱلْغِبْطَةِ
    ṣāḥiba l-ḡibṭati
    (please add an English translation of this usage example)

Declension

[edit]
Declension of noun غِبْطَة (ḡibṭa)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal غِبْطَة
ḡibṭa
الْغِبْطَة
al-ḡibṭa
غِبْطَة
ḡibṭat
nominative غِبْطَةٌ
ḡibṭatun
الْغِبْطَةُ
al-ḡibṭatu
غِبْطَةُ
ḡibṭatu
accusative غِبْطَةً
ḡibṭatan
الْغِبْطَةَ
al-ḡibṭata
غِبْطَةَ
ḡibṭata
genitive غِبْطَةٍ
ḡibṭatin
الْغِبْطَةِ
al-ḡibṭati
غِبْطَةِ
ḡibṭati
dual indefinite definite construct
informal غِبْطَتَيْن
ḡibṭatayn
الْغِبْطَتَيْن
al-ḡibṭatayn
غِبْطَتَيْ
ḡibṭatay
nominative غِبْطَتَانِ
ḡibṭatāni
الْغِبْطَتَانِ
al-ḡibṭatāni
غِبْطَتَا
ḡibṭatā
accusative غِبْطَتَيْنِ
ḡibṭatayni
الْغِبْطَتَيْنِ
al-ḡibṭatayni
غِبْطَتَيْ
ḡibṭatay
genitive غِبْطَتَيْنِ
ḡibṭatayni
الْغِبْطَتَيْنِ
al-ḡibṭatayni
غِبْطَتَيْ
ḡibṭatay
plural sound feminine plural
indefinite definite construct
informal غِبْطَات
ḡibṭāt
الْغِبْطَات
al-ḡibṭāt
غِبْطَات
ḡibṭāt
nominative غِبْطَاتٌ
ḡibṭātun
الْغِبْطَاتُ
al-ḡibṭātu
غِبْطَاتُ
ḡibṭātu
accusative غِبْطَاتٍ
ḡibṭātin
الْغِبْطَاتِ
al-ḡibṭāti
غِبْطَاتِ
ḡibṭāti
genitive غِبْطَاتٍ
ḡibṭātin
الْغِبْطَاتِ
al-ḡibṭāti
غِبْطَاتِ
ḡibṭāti