حن

Arabic

Root
ح ن ن (ḥ n n)
4 terms

Pronunciation

• IPA^(key): /ħan.na/

Verb

حَنَّ • (ḥanna) I (non-past يَحِنُّ (yaḥinnu), verbal noun حَنَان (ḥanān))

1. to be attached, to sympathize, to pity

Conjugation

    Conjugation of حَنَّ (I, geminate, a ~ i, full passive, verbal noun حَنَان)

verbal noun الْمَصْدَر						حَنَان ḥanān
active participle اِسْم الْفَاعِل						حَانّ ḥānn
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَحْنُون maḥnūn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	حَنَنْتُ ḥanantu	حَنَنْتَ ḥananta	حَنَّ ḥanna		حَنَنْتُمَا ḥanantumā	حَنَّا ḥannā		حَنَنَّا ḥanannā	حَنَنْتُمْ ḥanantum	حَنُّوا ḥannū
	f		حَنَنْتِ ḥananti	حَنَّتْ ḥannat			حَنَّتَا ḥannatā			حَنَنْتُنَّ ḥanantunna	حَنَنَّ ḥananna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَحِنُّ ʔaḥinnu	تَحِنُّ taḥinnu	يَحِنُّ yaḥinnu		تَحِنَّانِ taḥinnāni	يَحِنَّانِ yaḥinnāni		نَحِنُّ naḥinnu	تَحِنُّونَ taḥinnūna	يَحِنُّونَ yaḥinnūna
	f		تَحِنِّينَ taḥinnīna	تَحِنُّ taḥinnu			تَحِنَّانِ taḥinnāni			تَحْنِنَّ taḥninna	يَحْنِنَّ yaḥninna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَحِنَّ ʔaḥinna	تَحِنَّ taḥinna	يَحِنَّ yaḥinna		تَحِنَّا taḥinnā	يَحِنَّا yaḥinnā		نَحِنَّ naḥinna	تَحِنُّوا taḥinnū	يَحِنُّوا yaḥinnū
	f		تَحِنِّي taḥinnī	تَحِنَّ taḥinna			تَحِنَّا taḥinnā			تَحْنِنَّ taḥninna	يَحْنِنَّ yaḥninna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَحِنَّ, أَحِنِّ, أَحْنِنْ ʔaḥinna, ʔaḥinni, ʔaḥnin	تَحِنَّ, تَحِنِّ, تَحْنِنْ taḥinna, taḥinni, taḥnin	يَحِنَّ, يَحِنِّ, يَحْنِنْ yaḥinna, yaḥinni, yaḥnin		تَحِنَّا taḥinnā	يَحِنَّا yaḥinnā		نَحِنَّ, نَحِنِّ, نَحْنِنْ naḥinna, naḥinni, naḥnin	تَحِنُّوا taḥinnū	يَحِنُّوا yaḥinnū
	f		تَحِنِّي taḥinnī	تَحِنَّ, تَحِنِّ, تَحْنِنْ taḥinna, taḥinni, taḥnin			تَحِنَّا taḥinnā			تَحْنِنَّ taḥninna	يَحْنِنَّ yaḥninna
imperative الْأَمْر	m		حِنَّ, حِنِّ, اِحْنِنْ ḥinna, ḥinni, iḥnin			حِنَّا ḥinnā				حِنُّوا ḥinnū
	f		حِنِّي ḥinnī							اِحْنِنَّ iḥninna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	حُنِنْتُ ḥunintu	حُنِنْتَ ḥuninta	حُنَّ ḥunna		حُنِنْتُمَا ḥunintumā	حُنَّا ḥunnā		حُنِنَّا ḥuninnā	حُنِنْتُمْ ḥunintum	حُنُّوا ḥunnū
	f		حُنِنْتِ ḥuninti	حُنَّتْ ḥunnat			حُنَّتَا ḥunnatā			حُنِنْتُنَّ ḥunintunna	حُنِنَّ ḥuninna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُحَنُّ ʔuḥannu	تُحَنُّ tuḥannu	يُحَنُّ yuḥannu		تُحَنَّانِ tuḥannāni	يُحَنَّانِ yuḥannāni		نُحَنُّ nuḥannu	تُحَنُّونَ tuḥannūna	يُحَنُّونَ yuḥannūna
	f		تُحَنِّينَ tuḥannīna	تُحَنُّ tuḥannu			تُحَنَّانِ tuḥannāni			تُحْنَنَّ tuḥnanna	يُحْنَنَّ yuḥnanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُحَنَّ ʔuḥanna	تُحَنَّ tuḥanna	يُحَنَّ yuḥanna		تُحَنَّا tuḥannā	يُحَنَّا yuḥannā		نُحَنَّ nuḥanna	تُحَنُّوا tuḥannū	يُحَنُّوا yuḥannū
	f		تُحَنِّي tuḥannī	تُحَنَّ tuḥanna			تُحَنَّا tuḥannā			تُحْنَنَّ tuḥnanna	يُحْنَنَّ yuḥnanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُحَنَّ, أُحَنِّ, أُحْنَنْ ʔuḥanna, ʔuḥanni, ʔuḥnan	تُحَنَّ, تُحَنِّ, تُحْنَنْ tuḥanna, tuḥanni, tuḥnan	يُحَنَّ, يُحَنِّ, يُحْنَنْ yuḥanna, yuḥanni, yuḥnan		تُحَنَّا tuḥannā	يُحَنَّا yuḥannā		نُحَنَّ, نُحَنِّ, نُحْنَنْ nuḥanna, nuḥanni, nuḥnan	تُحَنُّوا tuḥannū	يُحَنُّوا yuḥannū
	f		تُحَنِّي tuḥannī	تُحَنَّ, تُحَنِّ, تُحْنَنْ tuḥanna, tuḥanni, tuḥnan			تُحَنَّا tuḥannā			تُحْنَنَّ tuḥnanna	يُحْنَنَّ yuḥnanna

Verb

حَنَّ • (ḥanna) I (non-past يَحِنُّ (yaḥinnu), verbal noun حَنِين (ḥanīn))

1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Conjugation

    Conjugation of حَنَّ (I, geminate, a ~ i, full passive, verbal noun حَنِين)

verbal noun الْمَصْدَر						حَنِين ḥanīn
active participle اِسْم الْفَاعِل						حَانّ ḥānn
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَحْنُون maḥnūn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	حَنَنْتُ ḥanantu	حَنَنْتَ ḥananta	حَنَّ ḥanna		حَنَنْتُمَا ḥanantumā	حَنَّا ḥannā		حَنَنَّا ḥanannā	حَنَنْتُمْ ḥanantum	حَنُّوا ḥannū
	f		حَنَنْتِ ḥananti	حَنَّتْ ḥannat			حَنَّتَا ḥannatā			حَنَنْتُنَّ ḥanantunna	حَنَنَّ ḥananna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَحِنُّ ʔaḥinnu	تَحِنُّ taḥinnu	يَحِنُّ yaḥinnu		تَحِنَّانِ taḥinnāni	يَحِنَّانِ yaḥinnāni		نَحِنُّ naḥinnu	تَحِنُّونَ taḥinnūna	يَحِنُّونَ yaḥinnūna
	f		تَحِنِّينَ taḥinnīna	تَحِنُّ taḥinnu			تَحِنَّانِ taḥinnāni			تَحْنِنَّ taḥninna	يَحْنِنَّ yaḥninna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَحِنَّ ʔaḥinna	تَحِنَّ taḥinna	يَحِنَّ yaḥinna		تَحِنَّا taḥinnā	يَحِنَّا yaḥinnā		نَحِنَّ naḥinna	تَحِنُّوا taḥinnū	يَحِنُّوا yaḥinnū
	f		تَحِنِّي taḥinnī	تَحِنَّ taḥinna			تَحِنَّا taḥinnā			تَحْنِنَّ taḥninna	يَحْنِنَّ yaḥninna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَحِنَّ, أَحِنِّ, أَحْنِنْ ʔaḥinna, ʔaḥinni, ʔaḥnin	تَحِنَّ, تَحِنِّ, تَحْنِنْ taḥinna, taḥinni, taḥnin	يَحِنَّ, يَحِنِّ, يَحْنِنْ yaḥinna, yaḥinni, yaḥnin		تَحِنَّا taḥinnā	يَحِنَّا yaḥinnā		نَحِنَّ, نَحِنِّ, نَحْنِنْ naḥinna, naḥinni, naḥnin	تَحِنُّوا taḥinnū	يَحِنُّوا yaḥinnū
	f		تَحِنِّي taḥinnī	تَحِنَّ, تَحِنِّ, تَحْنِنْ taḥinna, taḥinni, taḥnin			تَحِنَّا taḥinnā			تَحْنِنَّ taḥninna	يَحْنِنَّ yaḥninna
imperative الْأَمْر	m		حِنَّ, حِنِّ, اِحْنِنْ ḥinna, ḥinni, iḥnin			حِنَّا ḥinnā				حِنُّوا ḥinnū
	f		حِنِّي ḥinnī							اِحْنِنَّ iḥninna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	حُنِنْتُ ḥunintu	حُنِنْتَ ḥuninta	حُنَّ ḥunna		حُنِنْتُمَا ḥunintumā	حُنَّا ḥunnā		حُنِنَّا ḥuninnā	حُنِنْتُمْ ḥunintum	حُنُّوا ḥunnū
	f		حُنِنْتِ ḥuninti	حُنَّتْ ḥunnat			حُنَّتَا ḥunnatā			حُنِنْتُنَّ ḥunintunna	حُنِنَّ ḥuninna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُحَنُّ ʔuḥannu	تُحَنُّ tuḥannu	يُحَنُّ yuḥannu		تُحَنَّانِ tuḥannāni	يُحَنَّانِ yuḥannāni		نُحَنُّ nuḥannu	تُحَنُّونَ tuḥannūna	يُحَنُّونَ yuḥannūna
	f		تُحَنِّينَ tuḥannīna	تُحَنُّ tuḥannu			تُحَنَّانِ tuḥannāni			تُحْنَنَّ tuḥnanna	يُحْنَنَّ yuḥnanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُحَنَّ ʔuḥanna	تُحَنَّ tuḥanna	يُحَنَّ yuḥanna		تُحَنَّا tuḥannā	يُحَنَّا yuḥannā		نُحَنَّ nuḥanna	تُحَنُّوا tuḥannū	يُحَنُّوا yuḥannū
	f		تُحَنِّي tuḥannī	تُحَنَّ tuḥanna			تُحَنَّا tuḥannā			تُحْنَنَّ tuḥnanna	يُحْنَنَّ yuḥnanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُحَنَّ, أُحَنِّ, أُحْنَنْ ʔuḥanna, ʔuḥanni, ʔuḥnan	تُحَنَّ, تُحَنِّ, تُحْنَنْ tuḥanna, tuḥanni, tuḥnan	يُحَنَّ, يُحَنِّ, يُحْنَنْ yuḥanna, yuḥanni, yuḥnan		تُحَنَّا tuḥannā	يُحَنَّا yuḥannā		نُحَنَّ, نُحَنِّ, نُحْنَنْ nuḥanna, nuḥanni, nuḥnan	تُحَنُّوا tuḥannū	يُحَنُّوا yuḥannū
	f		تُحَنِّي tuḥannī	تُحَنَّ, تُحَنِّ, تُحْنَنْ tuḥanna, tuḥanni, tuḥnan			تُحَنَّا tuḥannā			تُحْنَنَّ tuḥnanna	يُحْنَنَّ yuḥnanna

References

• “حن” in Almaany

Soqotri

Alternative forms

• حان (ḥan)
• حنهن (ḥánhən)

Etymology

From Proto-Semitic *niḥnu. Akin to Mehri [script needed] (nḥa), Shehri [script needed] (nḥa).

Pronoun

حن (ḥan)

1. we. first-person plural pronoun
   • 2018, “The Fairy”, in Vitaly Naumkin, compiler, Corpus of Soqotri Oral Literature, volume 2, page 304, line 2:

     عامر عاج أدأيهاه عاچه: تابيلين ديئيه بشڸ بار حان نشحاڸف ڸمطره.

     ʕö́mor ʕag e-díʔyhe ʕáže tɛbíľin díʔi bíššoḷ bər ḥan nəšḥáḷof ḷə-mə́ṭre

     And the man said to his wife: "Gather your things, we are going to leave early next morning."

References

• Naumkin, Vitaly, et al. (2014) “Glossary”, in Corpus of Soqotri Oral Literature, volume 1, Leiden: Brill, →DOI, →ISBN, page 560
• Naumkin, Vitaly, et al. (2018) “Glossary”, in Corpus of Soqotri Oral Literature, volume 2, Leiden: Brill, →DOI, →ISBN, page 480
• Leslau, Wolf (1938) “ḥan”, in Lexique Soqotri (sudarabique moderne) avec comparaisons et explications étymologiques (in French), Wiesbaden: Libraire C. Klincksieck, page 182

South Levantine Arabic

Root
ح ن ن
1 term

Etymology

From Arabic حَنَّ (ḥanna).

Pronunciation

• IPA^(key): /ħann/, [ħan]

• Audio (al-Lidd):

  (file)

Verb

حنّ • (ḥann) I (present بحنّ (biḥinn))

1. to miss, to long for, to yearn for

   Synonym: اشتاق (ištāʔ)

Conjugation

Conjugation of حن

		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	حنّيت (ḥannēt)	حنّيت (ḥannēt)	حنّ (ḥann)		حنّينا (ḥannēna)	حنّيتو (ḥannētu)	حنّو (ḥannu)
	f		حنّيتي (ḥannēti)	حنّت (ḥannat)
present	m	بحنّ (baḥinn)	بتحنّ (bitḥinn)	بحنّ (biḥinn)		منحنّ (minḥinn)	بتحنّو (bitḥinnu)	بحنّو (biḥinnu)
	f		بتحنّي (bitḥinni)	بتحنّ (bitḥinn)
subjunctive	m	احنّ (aḥinn)	تحنّ (tḥinn)	يحنّ (yḥinn)		نحنّ (nḥinn)	تحنّو (tḥinnu)	يحنّو (yḥinnu)
	f		تحنّي (tḥinni)	تحنّ (tḥinn)
imperative	m		حنّ (ḥinn)				حنّو (ḥinnu)
	f		حنّي (ḥinni)