انفهق

Arabic

Root
ف ه ق (f h q)
1 term

Verb

اِنْفَهَقَ • (infahaqa) VII (non-past يَنْفَهِقُ (yanfahiqu), verbal noun اِنْفِهَاق (infihāq))

1. to overflow, to widen

Conjugation

    Conjugation of اِنْفَهَقَ (VII, sound, no passive, verbal noun اِنْفِهَاق)

verbal noun الْمَصْدَر						اِنْفِهَاق infihāq
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُنْفَهِق munfahiq
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْفَهَقْتُ infahaqtu	اِنْفَهَقْتَ infahaqta	اِنْفَهَقَ infahaqa		اِنْفَهَقْتُمَا infahaqtumā	اِنْفَهَقَا infahaqā		اِنْفَهَقْنَا infahaqnā	اِنْفَهَقْتُمْ infahaqtum	اِنْفَهَقُوا infahaqū
	f		اِنْفَهَقْتِ infahaqti	اِنْفَهَقَتْ infahaqat			اِنْفَهَقَتَا infahaqatā			اِنْفَهَقْتُنَّ infahaqtunna	اِنْفَهَقْنَ infahaqna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَنْفَهِقُ ʔanfahiqu	تَنْفَهِقُ tanfahiqu	يَنْفَهِقُ yanfahiqu		تَنْفَهِقَانِ tanfahiqāni	يَنْفَهِقَانِ yanfahiqāni		نَنْفَهِقُ nanfahiqu	تَنْفَهِقُونَ tanfahiqūna	يَنْفَهِقُونَ yanfahiqūna
	f		تَنْفَهِقِينَ tanfahiqīna	تَنْفَهِقُ tanfahiqu			تَنْفَهِقَانِ tanfahiqāni			تَنْفَهِقْنَ tanfahiqna	يَنْفَهِقْنَ yanfahiqna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْفَهِقَ ʔanfahiqa	تَنْفَهِقَ tanfahiqa	يَنْفَهِقَ yanfahiqa		تَنْفَهِقَا tanfahiqā	يَنْفَهِقَا yanfahiqā		نَنْفَهِقَ nanfahiqa	تَنْفَهِقُوا tanfahiqū	يَنْفَهِقُوا yanfahiqū
	f		تَنْفَهِقِي tanfahiqī	تَنْفَهِقَ tanfahiqa			تَنْفَهِقَا tanfahiqā			تَنْفَهِقْنَ tanfahiqna	يَنْفَهِقْنَ yanfahiqna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْفَهِقْ ʔanfahiq	تَنْفَهِقْ tanfahiq	يَنْفَهِقْ yanfahiq		تَنْفَهِقَا tanfahiqā	يَنْفَهِقَا yanfahiqā		نَنْفَهِقْ nanfahiq	تَنْفَهِقُوا tanfahiqū	يَنْفَهِقُوا yanfahiqū
	f		تَنْفَهِقِي tanfahiqī	تَنْفَهِقْ tanfahiq			تَنْفَهِقَا tanfahiqā			تَنْفَهِقْنَ tanfahiqna	يَنْفَهِقْنَ yanfahiqna
imperative الْأَمْر	m		اِنْفَهِقْ infahiq			اِنْفَهِقَا infahiqā				اِنْفَهِقُوا infahiqū
	f		اِنْفَهِقِي infahiqī							اِنْفَهِقْنَ infahiqna

Najdi Arabic

Etymology

From Arabic اِنْفَهَقَ (infahaqa) with semantic shift.

Verb

انفهق (infahag) (form VII, non-past ينفهق (yinfihig))

1. to move, to step aside, to go away

South Levantine Arabic

Etymology

Likely borrowed from Najdi Arabic انفهق.

Pronunciation

• IPA^(key): /in.fa.haɡ/, [ɪnˈfa.haɡ]

Verb

انفهق • (infahag) VII (present بنفهق (binfaheg))

1. (Jordan) to move, to step aside, to go away

Conjugation

Conjugation of انفهق (infahag)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	انفهقت (infahagt)	انفهقت (infahagt)	انفهق (infahag)		انفهقنا (infahagna)	انفهقتو (infahagtu)	انفهقو (infahagu)
	f		انفهقتي (infahagti)	انفهقت (infahagat)
present	m	بنفهق (banfaheg)	بتنفهق (btinfaheg)	بنفهق (binfaheg)		مننفهق (mninfaheg)	بتنفهقو (btinfahgu)	بنفهقو (binfahgu)
	f		بتنفهقي (btinfahgi)	بتنفهق (btinfaheg)
subjunctive	m	انفهق (anfaheg)	تنفهق (tinfaheg)	ينفهق (yinfaheg)		ننفهق (ninfaheg)	تنفهقو (tinfahgu)	ينفهقو (yinfahgu)
	f		تنفهقي (tinfahgi)	تنفهق (tinfaheg)
imperative	m		انفهق (infaheg)				انفهقو (infahgu)
	f		انفهقي (infahgi)