Jump to content

اضطرار

From Wiktionary, the free dictionary

Arabic

[edit]
Root
ض ر ر (ḍ r r)
13 terms

Etymology

[edit]

Verbal noun of اِضْطَرَّ (iḍṭarra).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

اِضْطِرَار (iḍṭirārm

  1. verbal noun of اِضْطَرَّ (iḍṭarra) (form VIII)

Declension

[edit]
Declension of noun اِضْطِرَار (iḍṭirār)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal اِضْطِرَار
iḍṭirār
الِاضْطِرَار
al-iḍṭirār
اِضْطِرَار
iḍṭirār
nominative اِضْطِرَارٌ
iḍṭirārun
الِاضْطِرَارُ
al-iḍṭirāru
اِضْطِرَارُ
iḍṭirāru
accusative اِضْطِرَارًا
iḍṭirāran
الِاضْطِرَارَ
al-iḍṭirāra
اِضْطِرَارَ
iḍṭirāra
genitive اِضْطِرَارٍ
iḍṭirārin
الِاضْطِرَارِ
al-iḍṭirāri
اِضْطِرَارِ
iḍṭirāri

Descendants

[edit]
  • Ottoman Turkish: اضطرار (ıztırar)
  • Urdu: اضطرار (iztirār)

Urdu

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic اِضْطِرَار (iḍṭirār).

Noun

[edit]

اضطرار (iztirārm

  1. impulsion
  2. constraint, helplessness