أله

See also: اله, إله, آله, and آلة

Arabic

Etymology

From the root ء ل ه (ʔ-l-h). Denominal verb from إِلٰه (ʔilāh, “god”), ultimately from Proto-Semitic *ʾil-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔal.la.ha/

Verb

أَلَّهَ • (ʔallaha) II (non-past يُؤَلِّهُ (yuʔallihu), verbal noun تَأْلِيه (taʔlīh))

1. to deify
2. to idolize, to adore

Conjugation

    Conjugation of أَلَّهَ (II, sound, full passive, verbal noun تَأْلِيه)

verbal noun الْمَصْدَر						تَأْلِيه taʔlīh
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُؤَلِّه muʔallih
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُؤَلَّه muʔallah
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	أَلَّهْتُ ʔallahtu	أَلَّهْتَ ʔallahta	أَلَّهَ ʔallaha		أَلَّهْتُمَا ʔallahtumā	أَلَّهَا ʔallahā		أَلَّهْنَا ʔallahnā	أَلَّهْتُمْ ʔallahtum	أَلَّهُوا ʔallahū
	f		أَلَّهْتِ ʔallahti	أَلَّهَتْ ʔallahat			أَلَّهَتَا ʔallahatā			أَلَّهْتُنَّ ʔallahtunna	أَلَّهْنَ ʔallahna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُؤَلِّهُ ʔuʔallihu	تُؤَلِّهُ tuʔallihu	يُؤَلِّهُ yuʔallihu		تُؤَلِّهَانِ tuʔallihāni	يُؤَلِّهَانِ yuʔallihāni		نُؤَلِّهُ nuʔallihu	تُؤَلِّهُونَ tuʔallihūna	يُؤَلِّهُونَ yuʔallihūna
	f		تُؤَلِّهِينَ tuʔallihīna	تُؤَلِّهُ tuʔallihu			تُؤَلِّهَانِ tuʔallihāni			تُؤَلِّهْنَ tuʔallihna	يُؤَلِّهْنَ yuʔallihna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُؤَلِّهَ ʔuʔalliha	تُؤَلِّهَ tuʔalliha	يُؤَلِّهَ yuʔalliha		تُؤَلِّهَا tuʔallihā	يُؤَلِّهَا yuʔallihā		نُؤَلِّهَ nuʔalliha	تُؤَلِّهُوا tuʔallihū	يُؤَلِّهُوا yuʔallihū
	f		تُؤَلِّهِي tuʔallihī	تُؤَلِّهَ tuʔalliha			تُؤَلِّهَا tuʔallihā			تُؤَلِّهْنَ tuʔallihna	يُؤَلِّهْنَ yuʔallihna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُؤَلِّهْ ʔuʔallih	تُؤَلِّهْ tuʔallih	يُؤَلِّهْ yuʔallih		تُؤَلِّهَا tuʔallihā	يُؤَلِّهَا yuʔallihā		نُؤَلِّهْ nuʔallih	تُؤَلِّهُوا tuʔallihū	يُؤَلِّهُوا yuʔallihū
	f		تُؤَلِّهِي tuʔallihī	تُؤَلِّهْ tuʔallih			تُؤَلِّهَا tuʔallihā			تُؤَلِّهْنَ tuʔallihna	يُؤَلِّهْنَ yuʔallihna
imperative الْأَمْر	m		أَلِّهْ ʔallih			أَلِّهَا ʔallihā				أَلِّهُوا ʔallihū
	f		أَلِّهِي ʔallihī							أَلِّهْنَ ʔallihna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	أُلِّهْتُ ʔullihtu	أُلِّهْتَ ʔullihta	أُلِّهَ ʔulliha		أُلِّهْتُمَا ʔullihtumā	أُلِّهَا ʔullihā		أُلِّهْنَا ʔullihnā	أُلِّهْتُمْ ʔullihtum	أُلِّهُوا ʔullihū
	f		أُلِّهْتِ ʔullihti	أُلِّهَتْ ʔullihat			أُلِّهَتَا ʔullihatā			أُلِّهْتُنَّ ʔullihtunna	أُلِّهْنَ ʔullihna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُؤَلَّهُ ʔuʔallahu	تُؤَلَّهُ tuʔallahu	يُؤَلَّهُ yuʔallahu		تُؤَلَّهَانِ tuʔallahāni	يُؤَلَّهَانِ yuʔallahāni		نُؤَلَّهُ nuʔallahu	تُؤَلَّهُونَ tuʔallahūna	يُؤَلَّهُونَ yuʔallahūna
	f		تُؤَلَّهِينَ tuʔallahīna	تُؤَلَّهُ tuʔallahu			تُؤَلَّهَانِ tuʔallahāni			تُؤَلَّهْنَ tuʔallahna	يُؤَلَّهْنَ yuʔallahna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُؤَلَّهَ ʔuʔallaha	تُؤَلَّهَ tuʔallaha	يُؤَلَّهَ yuʔallaha		تُؤَلَّهَا tuʔallahā	يُؤَلَّهَا yuʔallahā		نُؤَلَّهَ nuʔallaha	تُؤَلَّهُوا tuʔallahū	يُؤَلَّهُوا yuʔallahū
	f		تُؤَلَّهِي tuʔallahī	تُؤَلَّهَ tuʔallaha			تُؤَلَّهَا tuʔallahā			تُؤَلَّهْنَ tuʔallahna	يُؤَلَّهْنَ yuʔallahna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُؤَلَّهْ ʔuʔallah	تُؤَلَّهْ tuʔallah	يُؤَلَّهْ yuʔallah		تُؤَلَّهَا tuʔallahā	يُؤَلَّهَا yuʔallahā		نُؤَلَّهْ nuʔallah	تُؤَلَّهُوا tuʔallahū	يُؤَلَّهُوا yuʔallahū
	f		تُؤَلَّهِي tuʔallahī	تُؤَلَّهْ tuʔallah			تُؤَلَّهَا tuʔallahā			تُؤَلَّهْنَ tuʔallahna	يُؤَلَّهْنَ yuʔallahna

References

• Wehr, Hans (1979) “ءله”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN