Jump to content

ברענען

From Wiktionary, the free dictionary

Yiddish

[edit]

Etymology

[edit]

A merger of Old High German brennan (from Proto-Germanic *brannijaną), and brinnan (from *brinnaną).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

ברענען (brenen) (past participle געברענט (gebrent))

  1. to burn
  2. to be on fire

Conjugation

[edit]
Conjugation of ברענען
infinitive ברענען
brenen
present participle ברענענדיק
brenendik
past participle געברענט
gebrent
auxiliary האָבן
hobn
present איך ברען
ikh bren
מיר ברענען
mir brenen
דו ברענסט
du brenst
איר ברענט
ir brent
ער ברענט
er brent
זיי ברענען
zey brenen
imperative ברען (דו)
bren (du)
ברענט (איר)
brent (ir)
Composed forms
past איך האָב געברענט
ikh hob gebrent
מיר האָבן געברענט
mir hobn gebrent
דו האָסט געברענט
du host gebrent
איר האָט געברענט
ir hot gebrent
ער האָט געברענט
er hot gebrent
זיי האָבן געברענט
zey hobn gebrent
pluperfect איך האָב געהאַט געברענט
ikh hob gehat gebrent
מיר האָבן געהאַט געברענט
mir hobn gehat gebrent
דו האָסט געהאַט געברענט
du host gehat gebrent
איר האָט געהאַט געברענט
ir hot gehat gebrent
ער האָט געהאַט געברענט
er hot gehat gebrent
זיי האָבן געהאַט געברענט
zey hobn gehat gebrent
future איך וועל ברענען
ikh vel brenen
מיר וועלן ברענען
mir veln brenen
דו וועסט ברענען
du vest brenen
איר וועט ברענען
ir vet brenen
ער וועט ברענען
er vet brenen
זיי וועלן ברענען
zey veln brenen
future perfect איך וועל האָבן געברענט
ikh vel hobn gebrent
מיר וועלן האָבן געברענט
mir veln hobn gebrent
דו וועסט האָבן געברענט
du vest hobn gebrent
איר וועט האָבן געברענט
ir vet hobn gebrent
ער וועט האָבן געברענט
er vet hobn gebrent
זיי וועלן האָבן געברענט
zey veln hobn gebrent

Derived terms

[edit]