Jump to content

քերծում

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

քերծում (kʻercum)  (aorist indicative քերծի)

  1. Alternative form of քերծեմ (kʻercem)

Conjugation

[edit]
active
infinitive քերծուլ (kʻercul) participle քերծեալ (kʻerceal)
causative aorist stem քերծ- (kʻerc-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present քերծում (kʻercum) քերծուս (kʻercus) քերծու (kʻercu) քերծումք (kʻercumkʻ) քերծուք (kʻercukʻ) քերծուն (kʻercun)
imperfect քերծուի (kʻercui) քերծուիր (kʻercuir) քերծոյր (kʻercoyr) քերծուաք (kʻercuakʻ) քերծուիք (kʻercuikʻ) քերծուին (kʻercuin)
aorist քերծի (kʻerci) քերծեր (kʻercer) եքերծ (ekʻerc) քերծաք (kʻercakʻ) քերծէք, քերծիք (kʻercēkʻ, kʻercikʻ) քերծին (kʻercin)
subjunctive
present քերծուցում (kʻercucʻum) քերծուցուս (kʻercucʻus) քերծուցու (kʻercucʻu) քերծուցումք (kʻercucʻumkʻ) քերծուցուք (kʻercucʻukʻ) քերծուցուն (kʻercucʻun)
aorist քերծից (kʻercicʻ) քերծցես (kʻerccʻes) քերծցէ (kʻerccʻē) քերծցուք (kʻerccʻukʻ) քերծջիք (kʻercǰikʻ) քերծցեն (kʻerccʻen)
imperatives
imperative քե՛րծ (kʻérc) քերծէ՛ք (kʻercḗkʻ)
cohortative քերծջի՛ր (kʻercǰír) քերծջի՛ք (kʻercǰíkʻ)
prohibitive մի՛ քերծուր (mí kʻercur) մի՛ քերծուք (mí kʻercukʻ)

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “քերծում”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy