որդ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: -որդ

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian որդն (ordn).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

որդ (ord)

  1. worm
  2. maggot
  3. (figuratively) contemptible being

Declension

[edit]
i-type, animate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative որդ (ord) որդեր (order)
dative որդի (ordi) որդերի (orderi)
ablative որդից (ordicʻ) որդերից (ordericʻ)
instrumental որդով (ordov) որդերով (orderov)
locative
definite forms
nominative որդը/որդն (ordə/ordn) որդերը/որդերն (orderə/ordern)
dative որդին (ordin) որդերին (orderin)
1st person possessive forms (my)
nominative որդս (ords) որդերս (orders)
dative որդիս (ordis) որդերիս (orderis)
ablative որդիցս (ordicʻs) որդերիցս (ordericʻs)
instrumental որդովս (ordovs) որդերովս (orderovs)
locative
2nd person possessive forms (your)
nominative որդդ (ordd) որդերդ (orderd)
dative որդիդ (ordid) որդերիդ (orderid)
ablative որդիցդ (ordicʻd) որդերիցդ (ordericʻd)
instrumental որդովդ (ordovd) որդերովդ (orderovd)
locative

Synonyms

[edit]