From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation
Jump to search
մերկել • (merkel)
- infinitive of մերկեմ (merkem)
o-type
|
|
singular (uncountable)
|
| nominative
|
մերկել (merkel)
|
| genitive
|
մերկելոյ (merkeloy)
|
| dative
|
մերկելոյ (merkeloy)
|
| accusative
|
մերկել (merkel)
|
| ablative
|
մերկելոյ (merkeloy)
|
| instrumental
|
մերկելով (merkelov)
|
| locative
|
մերկել (merkel)
|
