Jump to content

մարթանամ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From մարթ (martʻ) +‎ -ան- (-an-).

Verb

[edit]

մարթանամ (martʻanam)  (aorist indicative մարթացայ)

  1. (intransitive) Alternative form of մարթեմ (martʻem)

Conjugation

[edit]
mediopassive
infinitive մարթանալ (martʻanal) participle մարթացեալ (martʻacʻeal)
causative մարթացուցանեմ (martʻacʻucʻanem) aorist stem մարթաց- (martʻacʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present մարթանամ (martʻanam) մարթանաս (martʻanas) մարթանայ (martʻanay) մարթանամք (martʻanamkʻ) մարթանայք (martʻanaykʻ) մարթանան (martʻanan)
imperfect մարթանայի (martʻanayi) մարթանայիր (martʻanayir) մարթանայր (martʻanayr) մարթանայաք (martʻanayakʻ) մարթանայիք (martʻanayikʻ) մարթանային (martʻanayin)
aorist մարթացայ (martʻacʻay) մարթացար (martʻacʻar) մարթացաւ (martʻacʻaw) մարթացաք (martʻacʻakʻ) մարթացայք (martʻacʻaykʻ) մարթացան (martʻacʻan)
subjunctive
present մարթանայցիմ (martʻanaycʻim) մարթանայցիս (martʻanaycʻis) մարթանայցի (martʻanaycʻi) մարթանայցիմք (martʻanaycʻimkʻ) մարթանայցիք (martʻanaycʻikʻ) մարթանայցին (martʻanaycʻin)
aorist մարթացայց (martʻacʻaycʻ) մարթասցիս (martʻascʻis) մարթասցի (martʻascʻi) մարթասցուք (martʻascʻukʻ) մարթասջիք (martʻasǰikʻ) մարթասցին (martʻascʻin)
imperatives
imperative մարթացի՛ր (martʻacʻír) մարթացարո՛ւք (martʻacʻarúkʻ)
cohortative մարթասջի՛ր (martʻasǰír) մարթասջի՛ք (martʻasǰíkʻ)
prohibitive մի՛ մարթանար (mí martʻanar) մի՛ մարթանայք (mí martʻanaykʻ)

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “մարթանամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “մարթանամ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy