Jump to content

ճեմեմ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

ճեմեմ (čemem)  (aorist indicative ճեմեցի)

  1. (post-Classical) Alternative form of ճեմիմ (čemim)

Conjugation

[edit]
active
infinitive ճեմել (čemel) participle ճեմեցեալ, ճեմեալ (čemecʻeal, čemeal)
causative ճեմեցուցանեմ (čemecʻucʻanem) aorist stem ճեմեց- (čemecʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present ճեմեմ (čemem) ճեմես (čemes) ճեմէ (čemē) ճեմեմք (čememkʻ) ճեմէք (čemēkʻ) ճեմեն (čemen)
imperfect ճեմէի, ճեմեի* (čemēi, čemei*) ճեմէիր, ճեմեիր* (čemēir, čemeir*) ճեմէր (čemēr) ճեմէաք, ճեմեաք* (čemēakʻ, čemeakʻ*) ճեմէիք, ճեմեիք* (čemēikʻ, čemeikʻ*) ճեմէին, ճեմեին* (čemēin, čemein*)
aorist ճեմեցի (čemecʻi) ճեմեցեր (čemecʻer) ճեմեաց (čemeacʻ) ճեմեցաք (čemecʻakʻ) ճեմեցէք, ճեմեցիք (čemecʻēkʻ, čemecʻikʻ) ճեմեցին (čemecʻin)
subjunctive
present ճեմիցեմ (čemicʻem) ճեմիցես (čemicʻes) ճեմիցէ (čemicʻē) ճեմիցեմք (čemicʻemkʻ) ճեմիցէք (čemicʻēkʻ) ճեմիցեն (čemicʻen)
aorist ճեմեցից (čemecʻicʻ) ճեմեսցես (čemescʻes) ճեմեսցէ (čemescʻē) ճեմեսցուք (čemescʻukʻ) ճեմեսջիք (čemesǰikʻ) ճեմեսցեն (čemescʻen)
imperatives
imperative ճեմեա՛ (čemeá) ճեմեցէ՛ք (čemecʻḗkʻ)
cohortative ճեմեսջի՛ր (čemesǰír) ճեմեսջի՛ք (čemesǰíkʻ)
prohibitive մի՛ ճեմեր (mí čemer) մի՛ ճեմէք (mí čemēkʻ)
  • rare

References

[edit]