կռիւ

Old Armenian

Etymology

Back-formation of կռուիմ (kṙuim). Compare ցրիւ (cʻriw).

Noun

կռիւ • (kṙiw)

1. place to put one's foot

   կռիւ ոտից ― kṙiw oticʻ ― place to put one's foot

2. quarrel, struggle, combat, battle; contest, dispute

   ի կռիւ կալ, ի կռիւ ելանել, վառիլ ի կռիւ, ի կռիւ կաքաւել, ի կռիւ մատչել ընդ ― i kṙiw kal, i kṙiw elanel, vaṙil i kṙiw, i kṙiw kakʻawel, i kṙiw matčʻel ənd ― to oppose, to resist, to contend, to contest, to combat; to come to blows

   ի կռիւ արշաւել ― i kṙiw aršawel ― to take the field, to open the campaign

   ի կռիւ կոչել ― i kṙiw kočʻel ― to throw down one's glove, to defy, to challenge

Declension

o-type

	singular	plural
nominative	կռիւ (kṙiw)	կռիւք (kṙiwkʻ)
genitive	կռուոյ (kṙuoy)	կռուոց (kṙuocʻ)
dative	կռուոյ (kṙuoy)	կռուոց (kṙuocʻ)
accusative	կռիւ (kṙiw)	կռիւս (kṙiws)
ablative	կռուոյ (kṙuoy)	կռուոց (kṙuocʻ)
instrumental	կռուով (kṙuov)	կռուովք (kṙuovkʻ)
locative	կռիւ (kṙiw)	կռիւս (kṙiws)

Descendants

• Armenian: կռիվ (kṙiv)
  • → Georgian: კრივი (ḳrivi)

Further reading

• Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “կռիւ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “կռիւ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Petrosean, Matatʻeay (1879) “կռիւ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy