կուրանամ

Old Armenian

Etymology

Suffixed verb: կոյր (koyr) +‎ -ան- (-an-).

Verb

կուրանամ • (kuranam)

1. (intransitive) to go blind
2. (intransitive, of a road) to become impracticable

Conjugation

mediopassive

infinitive		կուրանալ (kuranal)		participle	կուրացեալ (kuracʻeal)
causative		կուրացուցանեմ (kuracʻucʻanem)		aorist stem	կուրաց- (kuracʻ-)
person		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	կուրանամ (kuranam)	կուրանաս (kuranas)	կուրանայ (kuranay)	կուրանամք (kuranamkʻ)	կուրանայք (kuranaykʻ)	կուրանան (kuranan)
	imperfect	կուրանայի (kuranayi)	կուրանայիր (kuranayir)	կուրանայր (kuranayr)	կուրանայաք (kuranayakʻ)	կուրանայիք (kuranayikʻ)	կուրանային (kuranayin)
	aorist	կուրացայ (kuracʻay)	կուրացար (kuracʻar)	կուրացաւ (kuracʻaw)	կուրացաք (kuracʻakʻ)	կուրացայք (kuracʻaykʻ)	կուրացան (kuracʻan)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	կուրանայցիմ (kuranaycʻim)	կուրանայցիս (kuranaycʻis)	կուրանայցի (kuranaycʻi)	կուրանայցիմք (kuranaycʻimkʻ)	կուրանայցիք (kuranaycʻikʻ)	կուրանայցին (kuranaycʻin)
	aorist	կուրացայց (kuracʻaycʻ)	կուրասցիս (kurascʻis)	կուրասցի (kurascʻi)	կուրասցուք (kurascʻukʻ)	կուրասջիք (kurasǰikʻ)	կուրասցին (kurascʻin)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	կուրացի՛ր (kuracʻír)	—	—	կուրացարո՛ւք (kuracʻarúkʻ)	—
	cohortative	—	կուրասջի՛ր (kurasǰír)	—	—	կուրասջի՛ք (kurasǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ կուրանար (mí kuranar)	—	—	մի՛ կուրանայք (mí kuranaykʻ)	—

Descendants

• → Armenian: կուրանալ (kuranal) (learned)

References

• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “կուրանամ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy