կայթումն

Old Armenian

Etymology

կայթեմ (kaytʻem) +‎ -ումն (-umn)

Noun

կայթումն • (kaytʻumn)

1. clapping of hands; stamping; shouting, applause, cheers, acclamations; caper; clattering

Declension

n-type

	singular	plural
nominative	կայթումն (kaytʻumn)	կայթմունք (kaytʻmunkʻ)
genitive	կայթման (kaytʻman)	կայթմանց (kaytʻmancʻ)
dative	կայթման (kaytʻman)	կայթմանց (kaytʻmancʻ)
accusative	կայթումն (kaytʻumn)	կայթմունս (kaytʻmuns)
ablative	կայթմանէ (kaytʻmanē)	կայթմանց (kaytʻmancʻ)
instrumental	կայթմամբ (kaytʻmamb)	կայթմամբք (kaytʻmambkʻ)
locative	կայթման (kaytʻman)	կայթմունս (kaytʻmuns)

Synonyms

• կայթիւն (kaytʻiwn)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “կայթումն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy