կայթիւն
Old Armenian
[edit]Etymology
[edit]Noun
[edit]կայթիւն • (kaytʻiwn)
- clapping of hands; stamping; shouting, applause, cheers, acclamations; caper; clattering
- կայթիւնք դրուատեաց ― kaytʻiwnkʻ druateacʻ ― rounds of applause, plaudits
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | կայթիւն (kaytʻiwn) | կայթիւնք (kaytʻiwnkʻ) |
| genitive | ? | ? |
| dative | ? | ? |
| accusative | կայթիւն (kaytʻiwn) | կայթիւնս (kaytʻiwns) |
| ablative | ? | ? |
| instrumental | ? | ? |
| locative | ? | կայթիւնս (kaytʻiwns) |
the oblique cases are not attested
Synonyms
[edit]- կայթումն (kaytʻumn)
Descendants
[edit]- Armenian: կայթյուն (kaytʻyun)
References
[edit]- Petrosean, Matatʻeay (1879) “կայթիւն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy