ինքնագլուխ

Armenian

Etymology

From ինքն (inkʻn) +‎ -ա- (-a-) +‎ գլուխ (glux). Compare Turkish kendi başına. In the ecclesiastical sense a learned borrowing from Old Armenian ինքնագլուխ (inkʻnaglux) which is a calque of Ancient Greek αὐτοκέφαλος (autoképhalos).

Pronunciation

• (Eastern Armenian) IPA^(key): /inkʰnɑɡəˈluχ/, [iŋkʰnɑɡəlúχ]
• (Western Armenian) IPA^(key): /inknɑkəˈluχ/, [iŋkʰnɑkʰəlúχ]

Adjective

ինքնագլուխ • (inkʻnaglux) (superlative ամենաինքնագլուխ)

1. (of a person, colloquial) self-willed, independent
2. (Christianity) autocephalous (fully independent of the authority of any other church)

   Synonym: ավտոկեֆալ (avtokefal)

Declension

nominalized, i-type (Eastern Armenian)

	singular	plural
nominative	ինքնագլուխ (inkʻnaglux)	ինքնագլուխներ (inkʻnagluxner)
dative	ինքնագլուխի (inkʻnagluxi)	ինքնագլուխների (inkʻnagluxneri)
ablative	ինքնագլուխից (inkʻnagluxicʻ)	ինքնագլուխներից (inkʻnagluxnericʻ)
instrumental	ինքնագլուխով (inkʻnagluxov)	ինքնագլուխներով (inkʻnagluxnerov)
locative	ինքնագլուխում (inkʻnagluxum)	ինքնագլուխներում (inkʻnagluxnerum)
	definite forms
nominative	ինքնագլուխը/ինքնագլուխն (inkʻnagluxə/inkʻnagluxn)	ինքնագլուխները/ինքնագլուխներն (inkʻnagluxnerə/inkʻnagluxnern)
dative	ինքնագլուխին (inkʻnagluxin)	ինքնագլուխներին (inkʻnagluxnerin)
	1st person possessive forms (my)
nominative	ինքնագլուխս (inkʻnagluxs)	ինքնագլուխներս (inkʻnagluxners)
dative	ինքնագլուխիս (inkʻnagluxis)	ինքնագլուխներիս (inkʻnagluxneris)
ablative	ինքնագլուխիցս (inkʻnagluxicʻs)	ինքնագլուխներիցս (inkʻnagluxnericʻs)
instrumental	ինքնագլուխովս (inkʻnagluxovs)	ինքնագլուխներովս (inkʻnagluxnerovs)
locative	ինքնագլուխումս (inkʻnagluxums)	ինքնագլուխներումս (inkʻnagluxnerums)
	2nd person possessive forms (your)
nominative	ինքնագլուխդ (inkʻnagluxd)	ինքնագլուխներդ (inkʻnagluxnerd)
dative	ինքնագլուխիդ (inkʻnagluxid)	ինքնագլուխներիդ (inkʻnagluxnerid)
ablative	ինքնագլուխիցդ (inkʻnagluxicʻd)	ինքնագլուխներիցդ (inkʻnagluxnericʻd)
instrumental	ինքնագլուխովդ (inkʻnagluxovd)	ինքնագլուխներովդ (inkʻnagluxnerovd)
locative	ինքնագլուխումդ (inkʻnagluxumd)	ինքնագլուխներումդ (inkʻnagluxnerumd)

Adverb

ինքնագլուխ • (inkʻnaglux) (colloquial)

1. by oneself, of one's own accord, without anyone's help or permission

Further reading

• Aġayan, Ēduard (1976) “ինքնագլուխ”, in Ardi hayereni bacʻatrakan baṙaran [Explanatory Dictionary of Contemporary Armenian] (in Armenian), Yerevan: Hayastan