αὐτοκέφαλος

See also: αυτοκέφαλος

Ancient Greek

Etymology

From αὐτο- (auto-) +‎ κεφαλή (kephalḗ) +‎ -ος (-os)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /af.toˈce.fa.los/

• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /af.toˈce.fa.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /af.toˈce.fa.los/

Adjective

αὐτοκέφαλος • (autoképhalos) m or f (neuter αὐτοκέφαλον); second declension (Byzantine)

1. politically independent
2. (Christianity) ecclesiastically independent

Declension

Second declension of αὐτοκέφαλος; αὐτοκέφαλον (Byzantine)

Number		Singular			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		αὐτοκέφαλος autoképhalos	αὐτοκέφαλον autoképhalon		αὐτοκέφαλοι autoképhaloi	αὐτοκέφαλᾰ autoképhala
Genitive		αὐτοκεφάλου autokephálou	αὐτοκεφάλου autokephálou		αὐτοκεφάλων autokephálōn	αὐτοκεφάλων autokephálōn
Dative		αὐτοκεφάλῳ autokephálōi	αὐτοκεφάλῳ autokephálōi		αὐτοκεφάλοις autokephálois	αὐτοκεφάλοις autokephálois
Accusative		αὐτοκέφαλον autoképhalon	αὐτοκέφαλον autoképhalon		αὐτοκεφάλους autokephálous	αὐτοκέφαλᾰ autoképhala
Vocative		αὐτοκέφαλε autoképhale	αὐτοκέφαλον autoképhalon		αὐτοκέφαλοι autoképhaloi	αὐτοκέφαλᾰ autoképhala

Descendants

Descendants

• Greek: αυτοκέφαλος (aftokéfalos)
• → Armenian: ինքնագլուխ (inkʻnaglux) (calque)
• → Bulgarian: автокефа́лен (avtokefálen)
• → English: autocephalous
• → Finnish: autokefaalinen
• → French: autocéphale
• → Italian: autocefalo
• → Macedonian: автокефален (avtokefalen)
• → Russian: автокефальный (avtokefalʹnyj)

Further reading

• αὐτοκέφαλος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “αὐτοκέφαλος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• Sophocles, Evangelinos Apostolides (1900) “αὐτοκέφαλος”, in Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B. C. 146 to A. D. 1100), New York: Charles Scribner’s Sons, page 280