Jump to content

թառամիմ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From թառամ (tʻaṙam).

Verb

[edit]

թառամիմ (tʻaṙamim)  (aorist indicative թառամեցայ)

  1. to wither

Conjugation

[edit]
mediopassive
infinitive թառամել, թառամիլ* (tʻaṙamel, tʻaṙamil*) participle թառամեցեալ, թառամեալ (tʻaṙamecʻeal, tʻaṙameal)
causative թառամեցուցանեմ (tʻaṙamecʻucʻanem) aorist stem թառամեց- (tʻaṙamecʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present թառամիմ (tʻaṙamim) թառամիս (tʻaṙamis) թառամի (tʻaṙami) թառամիմք (tʻaṙamimkʻ) թառամիք (tʻaṙamikʻ) թառամին (tʻaṙamin)
imperfect թառամէի (tʻaṙamēi) թառամէիր (tʻaṙamēir) թառամէր, թառամիւր (tʻaṙamēr, tʻaṙamiwr) թառամէաք (tʻaṙamēakʻ) թառամէիք (tʻaṙamēikʻ) թառամէին (tʻaṙamēin)
aorist թառամեցայ (tʻaṙamecʻay) թառամեցար (tʻaṙamecʻar) թառամեցաւ (tʻaṙamecʻaw) թառամեցաք (tʻaṙamecʻakʻ) թառամեցայք (tʻaṙamecʻaykʻ) թառամեցան (tʻaṙamecʻan)
subjunctive
present թառամիցիմ (tʻaṙamicʻim) թառամիցիս (tʻaṙamicʻis) թառամիցի (tʻaṙamicʻi) թառամիցիմք (tʻaṙamicʻimkʻ) թառամիցիք (tʻaṙamicʻikʻ) թառամիցին (tʻaṙamicʻin)
aorist թառամեցայց (tʻaṙamecʻaycʻ) թառամեսցիս (tʻaṙamescʻis) թառամեսցի (tʻaṙamescʻi) թառամեսցուք (tʻaṙamescʻukʻ) թառամեսջիք (tʻaṙamesǰikʻ) թառամեսցին (tʻaṙamescʻin)
imperatives
imperative թառամեա՛ց (tʻaṙameácʻ) թառամեցարո՛ւք (tʻaṙamecʻarúkʻ)
cohortative թառամեսջի՛ր (tʻaṙamesǰír) թառամեսջի՛ք (tʻaṙamesǰíkʻ)
prohibitive մի՛ թառամիր (mí tʻaṙamir) մի՛ թառամիք (mí tʻaṙamikʻ)
  • post-classical

Descendants

[edit]
  • Armenian: թառամել (tʻaṙamel)

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “թառամիմ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy