զընկենում

Old Armenian

Etymology

From զ- (z-) +‎ ընկենում (ənkenum).

Verb

զընկենում • (zənkenum)  (aorist indicative զընկեցի)

1. (transitive) to throw, to thrust, to cast far from one

   զընկենուլ զամօթ ― zənkenul zamōtʻ ― to throw off all sense of shame, to become immodest

2. (transitive) to drive away, to remove

Conjugation

active

infinitive		զընկենուլ (zənkenul)		participle	զընկեցեալ (zənkecʻeal)
causative		—		aorist stem	զընկեց- (zənkecʻ-)
		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative
	present	զընկենում (zənkenum)	զընկենուս (zənkenus)	զընկենու (zənkenu)	զընկենումք (zənkenumkʻ)	զընկենուք (zənkenukʻ)	զընկենուն (zənkenun)
	imperfect	զընկենուի (zənkenui)	զընկենուիր (zənkenuir)	զընկենոյր (zənkenoyr)	զընկենուաք (zənkenuakʻ)	զընկենուիք (zənkenuikʻ)	զընկենուին (zənkenuin)
	aorist	զընկեցի (zənkecʻi)	զընկեցեր (zənkecʻer)	զընկէց, *զընկեաց (zənkēcʻ, *zənkeacʻ)	զընկեցաք (zənkecʻakʻ)	զընկեցէք, զընկեցիք (zənkecʻēkʻ, zənkecʻikʻ)	զընկեցին (zənkecʻin)
subjunctive
	present	զընկենուցում (zənkenucʻum)	զընկենուցուս (zənkenucʻus)	զընկենուցու (zənkenucʻu)	զընկենուցումք (zənkenucʻumkʻ)	զընկենուցուք (zənkenucʻukʻ)	զընկենուցուն (zənkenucʻun)
	aorist	զընկեցից (zənkecʻicʻ)	զընկեսցես (zənkescʻes)	զընկեսցէ (zənkescʻē)	զընկեսցուք (zənkescʻukʻ)	զընկեսջիք (zənkesǰikʻ)	զընկեսցեն (zənkescʻen)
imperatives
	imperative	—	զընկեա՛ (zənkeá)	—	—	զընկեցէ՛ք (zənkecʻḗkʻ)	—
	cohortative	—	զընկեսջի՛ր (zənkesǰír)	—	—	զընկեսջի՛ք (zənkesǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ զընկենուր (mí zənkenur)	—	—	մի՛ զընկենուք (mí zənkenukʻ)	—

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “զընկենում”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “զընկենում”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy