դուբինկել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From դուբինկա (dubinka).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

դուբինկել (dubinkel) (slang, Eastern Armenian)

  1. (transitive) to bludgeon, to cudgel; to truncheon, to club, to baton
    • 2021 October 6, savage01011, Twitter[1], archived from the original on 2022-10-06:
      Մինչև մենթերը չկայնցնեն ու չսկսեն փռել ու դուբինկել խեռս է չի փոխվի
      Minčʻew mentʻerə čʻkayncʻnen u čʻsksen pʻṙel u dubinkel xeṙs ē čʻi pʻoxvi
      Until cops stop them and start pinning them down and beating with a truncheon nothing will change

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative դուբինկել (dubinkel)
dative դուբինկելու (dubinkelu)
ablative դուբինկելուց (dubinkelucʻ)
instrumental դուբինկելով (dubinkelov)
locative դուբինկելում (dubinkelum)
definite forms
nominative դուբինկելը/դուբինկելն (dubinkelə/dubinkeln)
dative դուբինկելուն (dubinkelun)
1st person possessive forms (my)
nominative դուբինկելս (dubinkels)
dative դուբինկելուս (dubinkelus)
ablative դուբինկելուցս (dubinkelucʻs)
instrumental դուբինկելովս (dubinkelovs)
locative դուբինկելումս (dubinkelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative դուբինկելդ (dubinkeld)
dative դուբինկելուդ (dubinkelud)
ablative դուբինկելուցդ (dubinkelucʻd)
instrumental դուբինկելովդ (dubinkelovd)
locative դուբինկելումդ (dubinkelumd)