գոյ

Armenian

Etymology

Learned borrowing from Old Armenian գոյ (goy).

Pronunciation

• (Eastern Armenian) IPA^(key): /ɡoj/, [ɡoj]
• (Western Armenian) IPA^(key): /koj/, [kʰoj]

Noun

գոյ • (goy) (rare)

1. being, existence, substance

Declension

i-type, inanimate (Eastern Armenian)
	singular	plural
nominative	գոյ (goy)	գոյեր (goyer)
dative	գոյի (goyi)	գոյերի (goyeri)
ablative	գոյից (goyicʻ)	գոյերից (goyericʻ)
instrumental	գոյով (goyov)	գոյերով (goyerov)
locative	գոյում (goyum)	գոյերում (goyerum)
	definite forms
nominative	գոյը/գոյն (goyə/goyn)	գոյերը/գոյերն (goyerə/goyern)
dative	գոյին (goyin)	գոյերին (goyerin)
	1st person possessive forms (my)
nominative	գոյս (goys)	գոյերս (goyers)
dative	գոյիս (goyis)	գոյերիս (goyeris)
ablative	գոյիցս (goyicʻs)	գոյերիցս (goyericʻs)
instrumental	գոյովս (goyovs)	գոյերովս (goyerovs)
locative	գոյումս (goyums)	գոյերումս (goyerums)
	2nd person possessive forms (your)
nominative	գոյդ (goyd)	գոյերդ (goyerd)
dative	գոյիդ (goyid)	գոյերիդ (goyerid)
ablative	գոյիցդ (goyicʻd)	գոյերիցդ (goyericʻd)
instrumental	գոյովդ (goyovd)	գոյերովդ (goyerovd)
locative	գոյումդ (goyumd)	գոյերումդ (goyerumd)

Derived terms

• գոյատևել (goyatewel)

 

Old Armenian

Etymology 1

From Proto-Indo-European *h₂wes-.

Noun

գոյ • (goy)

1. being, existence, substance

   ըստ գոյին, գոյիւ, գոյիւ իւրով, գոյիւ չափ ― əst goyin, goyiw, goyiw iwrov, goyiw čʻapʻ ― as much as his means or property allow, as much as he had; entirely, completely

   ի գոյ ածել ― i goy acel ― to create, to cause to exist

2. God
3. (usually in the plural) goods, property

Declension

i-type

	singular		plural
nominative	գոյ (goy)		գոյք (goykʻ)
genitive	գոյի (goyi)		գոյից (goyicʻ)
dative	գոյի (goyi)		գոյից (goyicʻ)
accusative	գոյ (goy)		գոյս (goys)
ablative	գոյէ (goyē)		գոյից (goyicʻ)
instrumental	գոյիւ (goyiw)		գոյիւք (goyiwkʻ)
locative	գոյի (goyi)		գոյս (goys)

Derived terms

• գոմ (gom)
• գոյակ (goyak)
• գոյական (goyakan)
• գոյականութիւն (goyakanutʻiwn)
• գոյակից (goyakicʻ)
• գոյակցութիւն (goyakcʻutʻiwn)
• գոյանամ (goyanam)
• գոյանունութիւն (goyanunutʻiwn)
• գոյապետ (goyapet)
• գոյապետութիւն (goyapetutʻiwn)
• գոյապէս (goyapēs)
• գոյարան (goyaran)
• գոյարար (goyarar)
• գոյարարողական (goyararołakan)
• գոյարարութիւն (goyararutʻiwn)
• գոյացաբար (goyacʻabar)
• գոյացական (goyacʻakan)
• գոյացողական (goyacʻołakan)
• գոյացողութիւն (goyacʻołutʻiwn)
• գոյացութիւն (goyacʻutʻiwn)
• գոյացումն (goyacʻumn)
• գոյացուցանեմ (goyacʻucʻanem)
• գոյացուցիչ (goyacʻucʻičʻ)
• գոյաւոր (goyawor)
• գոյաւորիմ (goyaworim)
• գոյաւորութիւն (goyaworutʻiwn)
• գոյեղ (goyeł)
• գոյեղաբար (goyełabar)
• գոյեղագոյն (goyełagoyn)
• գոյեղէն (goyełēn)
• գոյեղինաբար (goyełinabar)
• գոյեղինապէս (goyełinapēs)
• գոյեղինութիւն (goyełinutʻiwn)
• գոյեղութիւն (goyełutʻiwn)
• գոյեղուտ (goyełut)
• գոյութիւն (goyutʻiwn)
• գոյումն (goyumn)
• չգոյ (čʻgoy)

 

Descendants

• Armenian: գոյ (goy), գույք (guykʻ)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “գոյ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn, Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “գոյ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “գոյ”, in Hayerēn armatakan baṙaran (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
• Martirosyan, Hrach (2010) Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden and Boston: Brill, page 221

Etymology 2

Verb

գոյ • (goy)

1. third-person singular present active indicative of գոմ (gom)