գիշատել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Old Armenian գիշատեմ (gišatem).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

գիշատել (gišatel)

  1. to tear to pieces, to devour

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative գիշատել (gišatel)
dative գիշատելու (gišatelu)
ablative գիշատելուց (gišatelucʻ)
instrumental գիշատելով (gišatelov)
locative գիշատելում (gišatelum)
definite forms
nominative գիշատելը/գիշատելն (gišatelə/gišateln)
dative գիշատելուն (gišatelun)
1st person possessive forms (my)
nominative գիշատելս (gišatels)
dative գիշատելուս (gišatelus)
ablative գիշատելուցս (gišatelucʻs)
instrumental գիշատելովս (gišatelovs)
locative գիշատելումս (gišatelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative գիշատելդ (gišateld)
dative գիշատելուդ (gišatelud)
ablative գիշատելուցդ (gišatelucʻd)
instrumental գիշատելովդ (gišatelovd)
locative գիշատելումդ (gišatelumd)

Derived terms

[edit]

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

գիշատել (gišatel)

  1. infinitive of գիշատեմ (gišatem)

Declension

[edit]