уруг

Tuvan

Etymology

From Proto-Turkic *urug (“seed, child, girl”). Cognate with Karakalpak urıq, Kazakh ұрық (ūryq), Khakas урух (urux), Kyrgyz урук (uruk).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʊˈrʊɣ/

Noun

уруг • (urug) (definite accusative уругну, plural уруглар)

1. child

   Мону уруглар безин билип турар. ― Monu uruglar bezin bilip turar. ― Even children know this.

2. young girl, daughter

Declension

Declension of уруг
Nominative	уруг urug
Accusative	уругну urugnu
	Singular	Plural
Nominative	уруг urug	уруглар uruglar
Genitive	уругнуң urugnuñ	уругларның uruglarnıñ
Accusative	уругну urugnu	уругларны uruglarnı
Dative	уругга urugga	уругларга uruglarga
Locative	уругда urugda	уругларда uruglarda
Ablative	уругдан urugdan	уруглардан uruglardan
Prolative I	уругже urugje	уругларже uruglarje
Prolative II	уругдува urugduva	уруглардува uruglarduva

First person singular possessive forms of уруг
Nominative	уругум urugum
Accusative	уругумну urugumnu
	Singular	Plural
Nominative	уругум urugum	уругларым uruglarım
Genitive	уругумнуң urugumnuñ	уругларымның uruglarımnıñ
Accusative	уругумну urugumnu	уругларымны uruglarımnı
Dative	уругумга urugumga	уругларымга uruglarımga
Locative	уругумда urugumda	уругларымда uruglarımda
Ablative	уругумдан urugumdan	уругларымдан uruglarımdan
Prolative I	уругумже urugumje	уругларымже uruglarımje
Prolative II	уругумдува urugumduva	уругларымдува uruglarımduva