топракъ

Karachay-Balkar

Etymology

From Proto-Turkic *toprak (“earth, soil”). Cognate with Tatar туфрак (tufraq), Bashkir тупраҡ (tupraq), Kyrgyz топурак (topurak), Karaim топрах, Turkish toprak (“earth, soil”), Khakas тобырах (tobırax, “soil”), Shor тобрақ (“soil”), Yakut тобурах (toburaq, “hail; dust”), etc.

Noun

топракъ • (topraq)

1. soil

   бир уўуч топракъ ― a handful of earth

Declension

	Singular	Plural
nominative	топракъ (topraq)	топракъла (topraqla)
accusative	топракъны (topraqnı)	топракъланы (topraqlanı)
dative	топракъгъа (topraqğa)	топракълагъа (topraqlağa)
locative	топракъда (topraqda)	топракълада (topraqlada)
ablative	топракъдан (topraqdan)	топракъладан (topraqladan)
genitive	топракъны (topraqnı)	топракъланы (topraqlanı)

See also

• джер (cer)