пострищи

Old Church Slavonic

Medieval monk with tonsure.

Etymology

по- (po-) +‎ стрищи (strišti)

Verb

пострищи • (postrišti) pf

1. haircut
2. tonsure, consecrate to a spiritual title
   • from the Life of Good King Wencelaus:

     Въздрастъшоу жє ѥмоу ꙗко пострищи и, призъва Братиславъ, отьць ѥго, на пострижєньѥ бискоупа єтєра, имєньмь Нотара, и сь клирикꙑ ѥго.

     Vŭzdrastŭšu že jemu jako postrišti i, prizŭva Bratislavŭ, otĭcĭ jego, na postriženĭje biskupa etera, imenĭmĭ Notara, i sĭ kliriky jego.

     And as he grew so big as to tonsure him, his father Bratislav invited to this tonsure a certain bishop, Notar by name, and his clerics with him.

Conjugation

present tense of пострищи (postrišti) singular dual plural азъ (azŭ) тꙑ (ty) тъ (tŭ) вѣ (vě) ва (va) та (ta) мꙑ (my) вꙑ (vy) ти (ti) постригѫ (postrigǫ) пострижеши (postrižeši) пострижетъ (postrižetŭ) пострижевѣ (postriževě) пострижета (postrižeta) пострижете (postrižete) пострижемъ (postrižemŭ) пострижете (postrižete) постригѫтъ (postrigǫtŭ)

Related terms

• постригати (postrigati)
• постригъ (postrigŭ)
• постриженьѥ (postriženĭje)
• стрищи (strišti)

References

• Андрей Бояджиев, Старобългарска читанка, София, 2016.