оулоучити
Old Church Slavonic
[edit]Etymology
[edit]оу- (u-) + лоучити (lučiti), from Proto-Slavic *lučiti.
Verb
[edit]оулоучити • (ulučiti) pf
- receive
- from Slavonic Josephus, книга 6, 460в:
- молѧхꙋтсѧ да оулꙋчѧть ѿ него сп҃сение. титъ же рече имъ врѣмѧ прошенїѧ миноуло. [...] и тако рекъ повелѣ мꙋчити и, и би ѧ.
- molęxutsę da ulučętĭ otŭ nego sp:senie. titŭ že reče imŭ vrěmę prošenię minulo. [...] i tako rekŭ povelě mučiti i, i bi ę.
- (please add an English translation of this quotation)
- from Slavonic Josephus, книга 6, 460в:
Conjugation
[edit]| singular | dual | plural | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| азъ (azŭ) | тꙑ (ty) | тъ (tŭ) | вѣ (vě) | ва (va) | та (ta) | мꙑ (my) | вꙑ (vy) | ти (ti) | |||||||||
| оулоучѫ сѧ (ulučǫ sę) | оулоучиши сѧ (ulučiši sę) | оулоучитъ сѧ (ulučitŭ sę) | оулоучивѣ сѧ (ulučivě sę) | оулоучита сѧ (ulučita sę) | оулоучите сѧ (ulučite sę) | оулоучимъ сѧ (ulučimŭ sę) | оулоучите сѧ (ulučite sę) | оулоучѫтъ сѧ (ulučǫtŭ sę) | |||||||||