оулоучити

Old Church Slavonic

Etymology

оу- (u-) +‎ лоучити (lučiti), from Proto-Slavic *lučiti.

Verb

оулоучити • (ulučiti) pf

1. receive
   • from Slavonic Josephus, книга 6, 460в:

     молѧхꙋтсѧ да оулꙋчѧть ѿ него сп҃сение. титъ же рече имъ врѣмѧ прошенїѧ миноуло. [...] и тако рекъ повелѣ мꙋчити и, и би ѧ.

     molęxutsę da ulučętĭ otŭ nego sp:senije. titŭ že reče imŭ vrěmę prošeniję minulo. [...] i tako rekŭ povelě mučiti i, i bi ę.

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

present tense of оулоучити (ulučiti) singular dual plural азъ (azŭ) тꙑ (ty) тъ (tŭ) вѣ (vě) ва (va) та (ta) мꙑ (my) вꙑ (vy) ти (ti) оулоучѫ сѧ (ulučǫ sę) оулоучиши сѧ (ulučiši sę) оулоучитъ сѧ (ulučitŭ sę) оулоучивѣ сѧ (ulučivě sę) оулоучита сѧ (ulučita sę) оулоучите сѧ (ulučite sę) оулоучимъ сѧ (ulučimŭ sę) оулоучите сѧ (ulučite sę) оулоучѫтъ сѧ (ulučǫtŭ sę)