одолее

Macedonian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *odolěti (“to overcome”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɔˈdɔlɛɛ]

Verb

одолее • (odolee) third-singular present, pf (imperfective одолева)

1. (intransitive) to resist (e.g. a temptation)

Conjugation

Conjugation of одолее (perfective, present in -е)

l-participles	imperfect	aorist	non-finite forms
masculine	одолеел	одолеал	adjectival participle	—
feminine	одолеела	одолеала	adverbial participle	—
neuter	одолеело	одолеало	verbal noun	—
plural	одолееле	одолеале	perfect participle	одолеано
	present	imperfect	aorist	imperative
1st singular	одолеам	одолеев	одолеав	—
2nd singular	одолееш	одолееше	одолеа	одолеј
3rd singular	одолее	одолееше	одолеа	—
1st plural	одолееме	одолеевме	одолеавме	—
2nd plural	одолеете	одолеевте	одолеавте	одолејте
3rd plural	одолеат	одолееја	одолеаја	—
Compound tenses
perfect	сум одолеал		present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle
има-perfect	имам одолеано		present of има + perfect participle
pluperfect	бев одолеал		imperfect of сум + aorist l-participle
има-pluperfect	имав одолеано		imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported	сум имал одолеано		perfect of има + perfect participle
future	ќе одолеам		ќе + present
има-future	ќе имам одолеано		future of има + perfect participle
future in the past	ќе одолеев		ќе + imperfect
има-future in the past	ќе имав одолеано		future in the past of има + perfect participle
future reported	ќе сум одолеел		ќе + imperfect l-participle
има-future reported	ќе сум имал одолеано		future reported of има + perfect participle
conditional	би одолеал		би + aorist l-participle
има-conditional	би имал одолеано		conditional of има + perfect participle

Russian

Pronunciation

• IPA^(key): [ɐdɐˈlʲeje]

Noun

одоле́е • (odoléje) m inan

1. prepositional singular of одоле́й (odoléj)