минувач

Bulgarian

Etymology

From obsolete мину́я (minúja, “to pass”) +‎ -ач (-ač), an older form of modern мина́вам (minávam).

Pronunciation

• IPA^(key): [minoˈvat͡ʃ]

Noun

минува́ч • (minuváč) m

1. passer-by
2. pedestrian

Declension

Declension of минува́ч

	singular	plural
indefinite	минува́ч minuváč	минува́чи minuváči
definite (subject form)	минува́чът minuváčǎt	минува́чите minuváčite
definite (object form)	минува́ча minuváča
vocative form	минува́чо minuváčo	минува́чи minuváči

References

• “минувач”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
• “минувач”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Chitanka, 2010

Macedonian

Etymology

By surface analysis, минува (minuva) +‎ -ач (-ač).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈminuvat͡ʃ]
• Hyphenation: ми‧ну‧вач

Noun

минувач • (minuvač) m (plural минувачи, feminine минувачка, relational adjective минувачки)

1. passer-by

   Synonym: поминувач m (pominuvač)

Declension

Declension of минувач

	singular	plural
indefinite	минувач (minuvač)	минувачи (minuvači)
definite unspecified	минувачот (minuvačot)	минувачите (minuvačite)
definite proximal	минувачов (minuvačov)	минувачиве (minuvačive)
definite distal	минувачон (minuvačon)	минувачине (minuvačine)
vocative	минувачу (minuvaču)	минувачи (minuvači)
count form	—	минувача (minuvača)

Related terms

• мине pf (mine)
• минувалиште n (minuvalište)
• помин m (pomin)
• поминувачка f (pominuvačka)